هماندیشی با روژین (2)

سرچشمه:

صفحه فیس بوک

روژین خسروی

 آرامش یعنی تو زندگی ات

به هیچ کس و هیچ چیز وابسته نباشی:

اینطوری دیگه نه حسرت به دست آوردنش را می خوری،

نه غصه از دست دادنش را

·        اندیشه نشسته در این حکم هم قابل تأمل عمیق است و هم ستایش انگیز است:

1

·        اندیشه نشسته در این حکم قابل تأمل عمیق است، زیرا عدم وابستگی مطلق، مطلقا محال است:

·        هیچ چیز و هیچ کس یافت نمی شود که در وابستگی مادی و یا معنوی به چیز و کس دیگر نباشد.

·        چیزها، پدیده ها و انسان ها از دو حالت زیر خارج نیستند:

الف

سیستم های بسته

·        یا سیستم های بسته اند.

·        یا سیستم های ایزوله و مطلقا بی پیوند با محیط پیرامون خویش اند.

·        نه در محیط پیرامون خویش مؤثرند و نه تحت تأثیر محیط پیرامون خویش اند.

·        یعنی هیچ داد و ستد مادی و معنوی با محیط پیرامون خویش ندارند.

·        سیستم های بسته قادر به زیست نیستند.

·        سیسم های بسته از جنس بمب اند.

ب

سیستم های باز

·        و یا سیستم های باز اند.

·        یعنی با محیط پیرامون خود داد و ستد مادی و معنوی دارند.

·        یعنی در محیط پیرامون خود مؤثرند و تحت تأثیر مادی و معنوی محیط  پیرامون خویش اند.

·        موجودات زنده، مثلا انسان سیستم باز است و به نحوی از انحاء وابسته است.

2

·        اندیشه نشسته در این حکم ستایش انگیز است، زیرا حراست از خودمختاری (عدم وابستگی، استقلال اندیشه و عمل) و حفظ مادام العمر آن ـ هم در مقیاس فردی و هم در مقیاس ملی ـ ضرورت مطلق دارد و زیباترین و عزیزترین رهاورد هومانیسم، فلسفه روشنگری و بالاخره مارکسیسم است.

3

·        سؤال اکنون این است که چه می توان کرد؟

·        از سوئی، عدم وابستگی محال است و از سوئی دیگر ضرور.

4

·        حل این مسئله در داربست دیالک تیک خودمختاری و  وابستگی امکان پذیر است.

·        به عبارت دقیقتر در داربست دیالک تیک خودمختاری و هیرارشی (سلسله مراتب)

·        فقط باید نقش تعیین کننده را از آن خودمختاری رقم زد و از آن بسان مردمک چشم خویش پاس داشت.

·  وابستگی سلسله مراتبی را در سازمان همبود و جامعه داوطلبانه و آگاهانه قبول کرد و همزمان از خودمختاری نظری و عملی خود پاس داشت و به خودمختاری همنوعان خویش احترامی اکید گذاشت:

·        نه برده سرسپرده و زرخرید کسی شد و نه ارباب برده دار کسی و ضمنا بر ضد نظام بردگی از هر نوع و در هر سطح به مقاومت و پیکار برخاست.

·        یعنی از برابری و برابرحقوقی خدشه ناپذیر انسان ها به هر قیمت دفاع کرد.

به قول ویکتور هوگو:

زنده آنانند که می رزمند!

پایان