کمونیست ها امروز (26)

جامعه کاپیتالیستی اگرچه قدرتمند است، ولی روئین تن نیست.

نقطه قوت سازمان مبتنی بر مبارزه طبقاتی پرولتاریا، در مقایسه با قدرت دولتی سازمان یافته بورژوازی، در انضباط اعضای آن است.
کارگران، بطور منفرد و تنها، قدرتمند نیستند.
اما بمثابه طبقه و یا بمثابه زیرمجموعه مهمی از طبقه، یعنی در اکسیون توده ای، روئین تن اند.
زیرا اگر سیستم بخواهد، عنصر حیاتی ضرور خود را نفی کند، همزمان، خود را نفی خواهد کرد.
اگر فعالیت سیاسی، زادگاه حقیقت تاریخی شعور طبقاتی است، پس خودداری از اکسیون های خودپو و منفرد، روی آوردن به کلیت نقشه استراتژیکی و آمادگی به انجام اعمالی که چه بسا کوچک و جزئی اند و رغبت برنمی انگیزند، جنبه فردی عامیت کلکتیف را تشکیل می دهد.
در این انضباط داوطلبانه افراد، هیئت اصلی شعور طبقاتی قوام می یابد، بسان هیئت مادی ئی که از تجارب فردی و از حلاجی تئوریکی آنها سر بر می کشد!

پروفسور هانس هاینتس هولتس

(حزب و جهان بینی آن)
برگردان یدالله سلطانپور

بخش دوم
پایه سازمانی و شعور طبقاتی
ادامه

11

• سطح تاریخی تجارب مبارزه طبقاتی نیز یکی از شروط مهم در تعیین سطح شعور طبقاتی است.

12

• در شرایط کنونی، کلیه اکسیون های (عملیات) مبارزه طبقاتی پرولتاریا در جامعه بورژوائی، از موضعی صورت می گیرند که بلحاظ وسایل قدرت مستقیم ـ در مقایسه با وسایل قدرتی که طبقه حاکمه، بمثابه دولت در اختیار دارد ـ، دارای نارسائی های جدی است.

13

• در کلیه سطوح مبارزه طبقاتی تا قیام قهرآمیز ـ بمثابه آخرین وسیله انقلابی ـ وسایلی که دولت می تواند به کار اندازد، بمراتب اثربخش تر و برتر از وسایل طبقه کارگر اند.

14

• دولت، همواره ـ قبل از همه ـ بوسیله ارگان های خود، دست به اعمال قهر می زند.

15

• اما پرولتاریا ـ بمثابه بخش ضرور جامعه بورژوائی ـ امکان آن را دارد، که چرخ تولید اجتماعی را به دو نحوه مثبت و منفی زیر از حرکت باز دارد:

الف

• بطور منفی از طریق امتناع از کار، یعنی اعتصاب

ب

• بطور مثبت، یعنی از طریق حمله به قوه مجریه

16

• جامعه کاپیتالیستی اگرچه قدرتمند است، ولی روئین تن و ضربه ناپذیر نیست.

I
نقاط قوت سازمان پرولتاریا

1

• نقطه قوت سازمان مبتنی بر مبارزه طبقاتی پرولتاریا، در مقایسه با قدرت دولتی سازمان یافته بورژوازی، در انضباط اعضای آن است.

2

• کارگران، بطور منفرد و تنها، قدرتمند نیستند.
• اما بمثابه طبقه و یا بمثابه زیرمجموعه مهمی از طبقه، یعنی در اکسیون (عملیات) توده ای، روئین تن اند.

3

• زیرا اگر سیستم بخواهد، عنصر حیاتی ضرور خود را نفی کند، همزمان، خود را نفی خواهد کرد.

4

• اما توده اصولا شکست ناپذیر، به اندازه تک تک افرادی که در آن گرد آمده اند، زخمبردار است.

5

• مبارزه طبقاتی، اگر قرار باشد که پیروز شود، فداکاری فردی و آمادگی به ایثار می طلبد.

6

• تشدید مبارزه طبقاتی تا حد رو در روئی قهرآمیز، تنها زمانی معنا پیدا می کند، که مبارزان طبقاتی منفرد این آمادگی به ایثار را به همراه بیاورند و حفظ کنند.

7

• پیش شرط این امر، داشتن سطح عالی شعور است.

8

• وسعت نظر و روحیه مبارزاتی نتیجه انضباط اند، انضباطی که در دوره های تدارکی طولانی تشکیل می یابد.

9

• البته منظور این نیست که انضباط، تنها در لحظه قیام انقلابی ضرورت پیدا می کند و قبلا باید فقط «تمرین شود.»
• بلکه بر عکس.

10

• انضباط ـ بویژه در دوره طولانی کشمکش های کوچک و گام به گام در درون جامعه بورژوائی ـ پیش شرط منطقی برای آن است، که وساطت میان مضامین شعور فردی و مضامین تجربی بتواند راه را برای تشکیل شعور طبقاتی هموار سازد.

11

• اگر فعالیت سیاسی، زادگاه حقیقت تاریخی شعور طبقاتی است، پس خودداری از اکسیون های خودپو و منفرد، روی آوردن به کلیت نقشه استراتژیکی و آمادگی به انجام اعمالی که چه بسا کوچک و جزئی اند و رغبت برنمی انگیزند، جنبه فردی عامیت کلکتیف را تشکیل می دهد.

12

• در این انضباط داوطلبانه افراد، هیئت اصلی شعور طبقاتی قوام می یابد، بسان هیئت مادی ئی که از تجارب فردی و از حلاجی تئوریکی آنها سر بر می کشد.

ادامه دارد