قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۵۵)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

 

 

﴿الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوا لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا ۗ قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۶۸]

به آنان كه از جنگ باز ايستادند و درباره برادران خود گفتند كه اگر سخن ما را شنيده بودند كشته نمى‌شدند، بگو: اگر راست مى‌گوييد مرگ را از خود برانيد.

کریم

در این آیه،

بخشی از سپاهیان اسلام را در مد نظر داشته است

که

برادران مسلمان خود را به دلیل شرکت در جنگ احد و کشته شدن، مورد انتقاد قرار داده اند و به بی اعتنایی به هشدار آنان محکوم کرده اند.

دلیل کریم، شنیدنی است:

مرگ 

شتری است که دم در همه می خوابد.

فرق هم نمی کند که در جنگ شرکت کنند و یا شرکت نکنند.

این همان دگم مشیت الهی کریم است:

مرگ افراد پیشایپش توسط خدا مقرر شده است.

بشر کاره ای نیست.

حتی سرزنش کنندگان شهدا، خواهند مرد.

کریم در این جزم دیرآشنا

دیالک تیک جبر و اختیار 

را  

تخریب می کند:

جبر را به صورت مشیت الهی تحریف و مطلق می کند، تا بشر را سلب اختیار کند.

ادامه دارد.