قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۵۷)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

 

 

﴿فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۷۰]

از فضيلتى كه خدا نصيبشان كرده است شادمانند.

 و براى آنها كه در پى‌شان هستند و هنوز به آنها نپيوسته‌اند خوشدلند كه بيمى بر آنها نيست و اندوهگين نمى‌شوند.

 شهدای جنگ احد، 

علاوه بر اینکه زنده اند و در نزد خدا، روزی می خورند،

فضیلتی هم شامل حال شان شده است و به همین دلیل شادمانند.

فضیلت به معنی برتری است.

کریم

به تنها چیزی که اعتنایی ندارد، برابری است.

ساختار حتی بهشت و دوزخ کریم،

طبقاتی است.

بهشت و دوزخ کریم، 

آیینه تمام نمای جامعه طبقاتی اتد.

 و براى آنها كه در پى‌شان هستند و هنوز به آنها نپيوسته‌اند خوشدلند كه بيمى بر آنها نيست و اندوهگين نمى‌شوند.

شهدای بالفعل

دل شان برای شهدای بالقوه (که در پی شان به شهادت خواهند رسید) خوش است.

شهدای بافعل و بالقوه

لازم نیست که بیمی داشته باشند و اندوهی بخورند.

﴿۞ يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۷۱]

به نعمت و فضل خدا شادمانند، و اینکه (می بینند) خداوند پاداش مؤمنان را ضایع نمی کند.

کریم

به شهدای بالقوه قول می دهد که خدا پاداش شهادت را فراموش نمی کند.

دیالک تیک محبوب کریم،

دیالک تیک داد و ستد است:

شهدا در جهاد فی السبیل الله، جان داده اند و خدای دادگر هم به آنها در عالم ارواح

نان می دهد.

کریم

از سر تا پا تاجرباشی است. 

 

﴿الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ﴾
[ آل عمران: ۱۷۲]

کسانی که دعوت خدا و پیامبر را پس از آنکه (در میدان احد) به آنان زخم و جراحت رسید اجابت کردند. 

(و برای تعقیب مشرکان به سوی«حمراء الأسد» رفتند)

 برای کسانی از آنها که نیکی و پرهیزگاری کردند، پاداش بزرگی است.

در این آیه هم دیالک تیک داد و ستد مبنای استدلال کریم قرار داده می شود:

اطاعت از فرامین خدا و پیامبر (داد مسلمین) و پاداش بزرگ الهی در عالم ارواح (ستد مسلمین).

نابرده رنج (بدون صرف انرژی جسمی و فکری، داد)، گنج (دستمزد، ستد) میسر نمی شود.

﴿الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ﴾
[ آل عمران: ۱۷۳]

کسانی که مردم به آنان گفتند: « مردم (= مشرکان مکه) برای (جنگ با ) شما گرد آمده اند، پس از آنها بترسید».

(این سخن) برایمانشان افزوده و گفتند:«خدا ما را بس است، و بهترین حامی است»

در این آیه، هماندیشی مسلمین با منافقین مدینه تشریح می شود:

منافقین در دل مسلمین بذر هراس می افشانند.

مسلمین اما به حمایت الهی اشاره می کنند.

در این جور آیات کریم

مسلمین تقویت پسیکولوژیکی می شوند تا ترس شان بریزد.

آنچه در این جور آیات فراموش می شود، 

تناسب واقعی قوا در میدان نبرد است.

تناسب واقعی قوا

البته در عمل عمیقا در نظر گرفته می شود.

ادامه دارد.