قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۶۲)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿لَّقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاءُ ۘ سَنَكْتُبُ مَا قَالُوا وَقَتْلَهُمُ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ﴾
[ آل عمران: ۱۸۱]

 به‌راستی که الله سخن یهود را شنید آن‌گاه که گفتند:

 «الله فقیر است که از ما قرض می‌خواهد، و ما به‌سبب اموالی که داریم، ثروتمند هستیم»،

 این بهتان بزرگ و افترا بر پروردگارشان و کشتن پیامبران‌شان به ناحق توسط آنها، را خواهیم نوشت، 

و به آنها خواهیم گفت: 

عذاب سوزان در آتش را بچشید.

کریم 

در این آیه

به انتقاد از خلق یهود می پردازد که گویا هم خود را غنی تر از خدا  دانسته اند 

و

هم پیامبران شان (؟) را به قتل رسانده اند.

مگر خلق یهود جز موسی کلیم الله پیامبران دیگری داشته اند و اهل کتاب نبوده اند؟

مگر همسر خود کریم (خدیچه خرپول)

یهودی و ضمنا اربابش نبوده است؟

کریم

در هر صورت

خلق یهود را تهدید می کند.

﴿ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ﴾
[ آل عمران: ۱۸۲]

ای یهود- این عذاب به‌سبب گناهان و رسوایی‌هایی است که از پیش فرستادید و به اینکه الله به هیچ‌یک از بندگانش ستم نمی‌کند.

کریم

در این آیه

دست به استدلال می زند و دلیل عذاب دادن به خلق یهود را ذکر می کند.

کریم

باز هم دیالک تیک داد و ستد را به شکل دیالک تیک اعمال بد و عذاب الهی

بسط و تعمیم می دهد و ثابت می کند که خدا دادگر است.

کریم 

برای تعریف بیداد (ظلم و ستم)

از  دیالک تیک داد و بیداد بهره برمی گیرد:

اگر کسی پس از دریافت نعمات الهی (مثلا پیامبران و آیات و نعمات مادی دیگر)

متقابلا به خدا داد درخور ندهد (مثلا از پیامبران پیروی نکند و یا حتی بدتر به قتل انها خطر کند)،

به خدا بیداد (مخفف ستد بدون داد درخور) کرده است.

ظالم و بیدادگر است.

خدای دادگر هم به ازای اعمال نیک بهشت و نعمات دیگر  می دهد

و

به ازای اعمال بد، دوزخ و عذاب.

بنابرین

دادگر است.

ادامه دارد.