خود آموز خود اندیشی (۹۹۳)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت اول

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۸۰ ـ ۸۳)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

  

حافظ

دلا، منال ز بیداد و جور یار، که یار

تو را نصیب همین کرد و این از آن، داد است.

 

معنی تحت اللفظی:

از بیداد دوست، شکوه نکن.

دوست همین بیداد را نصیب تو کرده است.

بنابرین، بیداد دوست همان داد است.

 

حافظ

در این بیت غزل،

 بیداد و جور یار را به دلیل مجری آن، وارونه می کند و «داد» می نامد.

حافظ

برای تحریف مفاهیم داد وبیداد،

 دیالک تیک اوبژکت و سوبژکت

 را

به شکل دوئالیسم دوست و دشمن بسط و تعمیم می دهد

و

هر اوبژکت (کردوکار) را بسته به فاعل (سوبژکت) ارزیابی می کند.

محتوای شناخت کردوکار

را

حافظ

نه در خود کردوکار، بلکه در فاعل کردوکار می جوید.

این طرز تفکر حافظ

سوبژکتیویسم معرفتی

نامیده می شود که فقط ارزش و اعتبار علمی ندارد.

داد و بیداد اما تعریف استاندارد دارند

و

ربطی به دوست و دشمن دادگر ویا بیدادگر ندارند.

 

ادامه دارد.