قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۷۰) (بخش آخر سوریه آل عمران)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ﴾
[ آل عمران: ۱۹۴]

اى پروردگار ما، عطا كن به ما آنچه را كه به زبان پيامبرانت به ما وعده داده‌اى و ما را در روز قيامت رسوا مكن كه تو وعده خويش خلاف نمى‌كنى.

 کریم

در این آیه هم حرف در دهان مسلمین می گذارد.

به همان سان که خلایق حرف در دهان اطفال ناقص العقل می گذارند.

کریم

ضمنا

از 

خدا تصور و خدا تصویر خود

پرده برمی دارد:

۱

خدا

اوتوریته ای انگل پرور است:

حاتم طایی است.

بشر را به تفکر و کار و کوشش و تلاش برای معاش دعوت نمی کند.

در عوض وعده سر خرمن به بشر می دهد.

۲

خدا

بیمار روانی (سادیسم) مردم آزاری است.

لذت اصلی خدا در رسوا سازی بشر به هر بهانه است.

۳

خدا

اوتوریته ای است که به وعده نسیه خود در روز نسیه ای وفا می کند.

﴿فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ ۖ بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ ۖ فَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَأُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُوا فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُوا وَقُتِلُوا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّنْ عِندِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ﴾
[ آل عمران: ۱۹۵]

پروردگارشان دعايشان را اجابت فرمود كه: 

من كار هيچ كارگزارى را از شما، چه زن و چه مرد -همه از يكديگريد- ناچيز نمى‌سازم. 

پس گناهان كسانى را كه مهاجرت كرده‌اند و از خانه‌هايشان رانده شده‌اند و در راه من آزار ديده‌اند و جنگيده‌اند و كشته شده‌اند، مى‌زدايم و آنان را در بهشتهايى كه در آن نهرها جارى است داخل مى‌كنم. 

اين پاداشى است از جانب خدا و پاداش نيكو نزد خداست.

کریم 

در این آیه

ادعا می کند که خدا به وعده اش وفا کرده است.

شهدا را به بهشت برده است.

﴿لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلَادِ﴾
[ آل عمران: ۱۹۶]

جولان كافران در شهرها تو را نفريبد

کریم

در این آیه از قول خدای کذایی

  مسلمین را از خوردن فریب قدرت کفار منع می کند.

جالب تر اما دلیل علیل کریم است:

﴿مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمِهَادُ﴾
[ آل عمران: ۱۹۷]

اين برخوردارى اندكى است. 

پس از آن جايگاهشان جهنم است و جهنم بد آرامگاهى است.

کفار در عقبا به دوزخ خواهند رفت و قادر به رفت و آمد در کوچه و برزن نخواهند بود.

﴿لَٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِّنْ عِندِ اللَّهِ ۗ وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ لِّلْأَبْرَارِ﴾
[ آل عمران: ۱۹۸]

اما براى آنان كه از پروردگارشان مى‌ترسند، بهشتهايى است كه در آن نهرها جارى است. 

همواره در آنجا مهمان خدا هستند. و آنچه نزد خداست براى نيكان بهتر است.

کریم در این آیه

به تبلیغ ترس از خدا می پردازد.

این بدان معنی است که کفار برای خدای ترسناک کریم

 تره خرد نمی کنند.

این ضمنا بدان معنی است که خدا از جماعت خدا ترس خوشش می آید و نه از جماعت متهور و خدا شناس.

کریم در این آیه

روان شناسی را به جای جامعه شناسی و انسان شناسی (خودشناسی، خودآگاهی بشری) می نشاند.

تبلیغ مستمر ترس از خدا،

ترفنذی برای نترسیدن از دشمن و شهادت است.

﴿وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَن يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلَّهِ لَا يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۗ أُولَٰئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ﴾
[ آل عمران: ۱۹۹]

بعضى از اهل كتاب به خدا و كتابى كه بر شما نازل شده و كتابى كه بر خودشان نازل شده است ايمان دارند. 

مطيع فرمان خدايند. آيات خدا را به بهاى اندك نمى‌فروشند. مزد ايشان نزد پروردگارشان است. هر آينه خدا حسابها را زود خواهد رسيد.

کریم

در این آیه

راجع به یهودیان و مسیحیان اعلام نظر می کند.

بنا بر این آیه،

بهشت کذایی فقط جای مسلمین نیست.

مسلمین همسایه دیوار به دیوار با یهود و نصاری نیز خواهند بود.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾
[ آل عمران: ۲۰۰]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، شكيبا باشيد و ديگران را به شكيبايى فراخوانيد و در جنگها پايدارى كنيد و از خدا بترسيد، باشد كه رستگار شويد.

کریم

در این آیه 

مسلمین را به مقاومت در برابر کفار فرا می خواند.

منظور کریم از صبر نه صبر، بلکه خوش خیالی و امیدواری الکی است.

پایان سوره آل عمران

ادامه دارد.