پروفسور دکتر گونتر کروبر
برگردان
شین میم شین
آنالیز و سنتز در عصر جدید
هگل
گئورگ ویلهلم فریدریش هگل
( ۱۷۷۰ ـ ۱۸۳۱)
۱
· پیوند دیالک تیکی میان آنالیز و سنتز برای اولین بار توسط هگل مطرح می شود.
۲
· هگل آنالیز و سنتز را در وحدت تضادمند شان، به مثابه دو متد برای کشف حقیقت می داند.
۳
· به نظر هگل، امپیریسم (مکتب اصالت تجربه) با تقلیل شیئ (موضوع) واحد به تعین های مجزا از هم، آنالیز را مطلق می کند.
۴
· متد آنالیتیکی، متدی (اسلوبی) است که «مشخص موجود را تجزیه می کند.
۵
· تفاوت های آن را منفرد می سازد و به آنها فرم عامیت انتزاعی (مجرد) اعطا می کند.
۶
· و یا مشخص را به مثابه اصل حفظ می کند و با صرفنظر (انتزاع) از خواص غیرماهوی ظاهری، به عمده کردن عام مشخصی، نوعیتی و یا قوه و قانونی مبادرت می ورزد.»
· (هگل، «دایرة المعارف»، پاراگراف ۲۲۷)
۷
· سنتز (ترکیب) را نباید به مثابه جمع ساده نتایج حاصل از آنالیز (تجزیه) تلقی کرد.
۸
· سنتز (ترکیب) باید با حرکت از عام به سوی شناخت منفرد در ضرورت و عامیتش نایل آید.
۹
· سنتز (ترکیب) به مثابه وحدت تز و آنتی تز و به مثابه نفی دیالک تیکی تز و آنتی تز، به معنی مرحله عالی تر دانستن (دانش) خواهد بود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر