فرهنگ مفاهیم سیاسی (م) ممنوعیت توسل به قهر (ممنوعیت تجاوز) (۲)

هیئت تحریریه کلکتیو

برگردان 

شین میم شین

 

۸

·    دولت جوان شوروی در ۸ ماه نوامبر سال ۱۹۱۷ در «بیانیه ای راجع به صلح» جنگ تجاوزگرانه را بزرگ ترین تبهکاری در حق بشریت قلمداد می کند.

 

۹

·    تحت نفوذ اتحاد شوروی، اصل تضمین صلح  هر چه بیشتر به اصل توسعه حقوق ملل ارتقا می یابد.

 

۱۰

·    در روابط میاندولتی و در توسعه بعدی حقوق ملل، دیگر نه سخن از تغییر ««حق دولت ها به جنگ»، بلکه سخن از امحای جنگ از روابط میاندولتی به طور کلی بود.

 

۱۱

·    گام های مهم در این کارزار در راه ممنوعیت حقوقی ـ مللی جنگ تجاوزگرانه، به ویژه پیمان بریاند ـ کولگ در سال ۱۹۲۸ و قرارداد لندن راجع به تعریف مفهوم تجاوز  بود که در سال ۱۹۳۳ به ابتکار اتحاد جماهیر شوروی میان اتحاد جماهیر شوروی و ۱۱ دولت سرمایه داری منعقد شد.

 

۱۲

·    در نتیجه این تلاش های اتحاد جماهیر شوروی و تجارب خلق ها به ویژه در جنگ جهانی دوم، ممنوعیت تجاوز به ممنوعیت توسل به قهر فراگیر توسعه یافت و در منشور سازمان ملل متحد ثبت گشت.

 

۱۳

·    در تفسیر واجب الاجرا از ممنوعیت توسل به قهر، توسط اعلامیه بیست و پنجمین گردهمایی کامل سازمان ملل متحد راجع به اصول اساسی حقوق ملل (۲۴ ماه اکتبر سال ۱۹۷۰)، نه فقط تهدید به توسل به قهر مسلحانه و یا استفاده از قهر مسلحانه در روابط میاندولتی، بلکه هر نوع تهدید به توسل به قهر سیاسی، اقتصادی، نظامی و غیره و یا استفاده از قهر سیاسی، اقتصادی، نظامی و غیره بر ضد دول دیگر به لحاظ حقوق ملل ممنوع است.

 

۱۴

·    بدین طریق دست رد بر سینه تلاش های دول امپریالیستی معین زده می شود که خواهان محدود سازی ممنوعیت توسل به قهر به قهر مسلحانه بوده اند.

 

ادامه دارد.