میم حجری
رسیدن به سزای عمل خود
چنان اکتوئال (در دستور روز) است
که
اگر تیز بنگریم،
هر روز
روز قیامت است.
صائب
صائب
نوحه سرا ست.
صائب
شاعر
حتی نیست.
چون شاعر
حداقل
دارای شعور بخور و نمیر هنری است.
نوحه سرا
بیگانه با شعور بخور و نمیر است.
عمل افراد که فقط فردی و شخصی نیست تا به سزای عمل خود برسند.
کسانی که افراد و اشخاص و شخصیت را سانترالیزه می کنند
مثلا
مرگ بر شاه
مرگ بر شیخ
جاوید شاه
جاوید شیخ
عرعر می کنند،
در بهترین حالت نادانند.
چون
از
دیالک تیک آمر و مأمور
و
از
دیالک تیک طبقه و عضو
بی خبرند.
این خود سیدعلی نیست که دستور اعدام و ترور توده را صادر می کند
سیدعلی مأمور معذور و منفور طبقه حاکمه است و کردوکارش بایدی است.
ضمنا مگر به سزای اعمالش می رسد؟
در این ۴۳ سال
شاید ۱۰۰ هزار نفر اعدام و ترور شده باشند و چند میلیون نفر دربدر.
چگونه می توان سیدعلی را و یا هر لاشخوری را به سزای چنین اعمالی رساند؟
معیار چیست
مش صائب بی شعور؟
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر