شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت سوم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶)
بخش اول
۱
کسی با سگی نیکوئی گم نکرد
کجا گم شود، خیر با نیکمرد
معنی تحت اللفظی:
وقتی خدا آب دادن به سگ تشنه ای را پاداش می دهد،
مگر حمایت از همنوع نیکوکار را فراموش می کند؟
سعدی
در این بیت شعر،
دلیل انتخاب سگ به عنوان قهرمان حکایت خود را برملا می سازد:
اگر خدا نیکی کسی را در حق سگ فراموش نکرده، چگونه می تواند نیکی او را در حق نیکمردی فراموش کند؟
تناقض استدلال سعدی در این است
که
خدا معلوم نیست، چرا خود در حق انسانها نیکی نمی کند و آنها را محتاج این و آن می سازد.
ظاهرا
خدای سعدی
عاشق اختلافات طبقاتی است،
تا مثل ظل الله ها بهانه ای برای بخشیدن خلعت و زجر و آزار و اعدام بشر داشته باشد.
توسل خردمند خونسردی مانند سعدی
به
چنین استدلال های عامیانه،
نه تنها شگفت انگیز، بلکه مشکوک به نظر می رسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر