میم حجری
ویلی برانت
کل سیاست بیهوده خواهد بود
اگر زندگی مردم را اندکی راحت تر نسازد.
اگر این شعار رهبر حزب سوسیال ـ دموکرات آلمان
را
با
سخنی از آنتونیو گرامشی
مقایسه کنیم
به
آنتاگونیسم (آشتی ناپذیری) مارکسیسم با سوسیال ـ دموکراتیسم
و
روولوسیونیسم با رفرمیسم
و
صداقت انقلابی با عوامفریبی بورژوایی
پی می بریم.
گرامشی:
طبقه کارگر پیروزمند
حتما نباید بهتر از بورژوازی سرنگون شده زندگی کند.
یعنی
اندکی راحت تر گشتن زندگی مردم به ازای سرنگون نگشتن سرمایه داری
تعیین کننده نیست.
چون
هدف
نه سیر کردن شکم و زیر شکم
بلکه نجات توده از جهنم جامعه طبقاتی و گذار به بهشت هارمونی اجتماعی
است.
هدف
پایان قطعی و حتمی و ریشه ای نظامات مبتنی بر استثمار انسان توسط انسان دیگر
است.
هدف
برابری حقیقی همه انسان ها
بی اعتنا به تفاوت های تصادفی
است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر