شعری از محمد زهری (32)

 بانگِ بلندِ فتح

(تهران - خرداد ۱۳۶۱) 

با سپاس از

مسعود

·        بانگِ بلندِ فتح

·        جانِ عبوس و خستهٔ تهران را

·        ـ در یک نفس -

·        غرقِ غریو کرد.

·        خیلِ کبوتران

·        در آسمان عصر بهاران،

·        انگار فتح نامه های شهیدان را،

·        تا دور جای عالم و آدم،

·        بر بالِ تیزِ قاصد خود برد.

·        صف

·        بی ستیزه، به هم ریخت

·        کشکولِ حرصِ روزیِ نامقسوم،

·        خالی شد.

·        یاور،

·        یگانه،

·        شاد

·        ـ انگار درد و غم سپرده به دشمن -

·        خلق هزار پاره،

·        به هم آمیخت.

شمر

حوضچه

آبگبر 

 

مردنگی

نوعی فانوس

·        ناگاه نور،

·        نور،

·        نور...

·        کندویِ شمرِ خوگرِ خاموشی را،

·        مر٘دنَگیِ بلورِ درخشان ساخت.

·        گلبانگ بام ها،

·        برخاست.

·        برخاست بانگ،

·        بانگِ بلندِ فتح،

·        فتح الفتوحِ خرمِ خونین شهر.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری