شب نامه (1)

 محمد زهری
شب نامه

(۱)

·        شبی از شب ها

·        ـ همهٔ شب ـ

·        آینهٔ طاقچهٔ تاریک

·        گلهٔ رنگ و خط عالم را

·        از گذرگاه نگاه،

·        رم داد،

·        که پلنگان سیاهی، از چشمهٔ چشمش،

·        آب می نوشیدند

(۲)

·        شبی از شب ها

·        مرغِ دلتنگی

·        که ز دیاری (کسی، احدی)  خالی بود

·        در به در، در قفس سُربی شب

·        جادهٔ شیری صبحی را می جست.

(۳)

·        شبی از شب ها

·        آتش کبریتی

·        در پناه مشتی،

·        دور از باد

·        ـ تا دلی، گرم و زبانی، گرم

·        باشد ـ

·        شمع کافوری را آتش زد .

(۴)

·        شبی از شب ها

·        به ستاره گفتم:

·        «چشم تو روشن،

·        که به بیداری خود،

·        چشم مرا می بینی.»

(۵)

·        شبی از شب ها

·        هرم (حرارت)  گرم نفست،

·        ـ چون تف (گرما)  ظهر تابستان ـ

·        بیدارم کرد.

·        آه!

·        چه شب داغی بود!

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری