پروفسور دکتر مانفرد بور
برگردان
شین میم شین
اسکپتیسیسم یونانی
۱
اسکپتیسیسم مکتب
فلاسفه یونانی است که در فاصله سال های (۳۰۰ ـ ۲۰۰ قبل از میلاد) پا به عرصه وجود نهاد و تا قرن دوم میلادی مؤثر
واقع شد.
۲
توسعه اسکپتیسیسم در جهان باستان به سه دوره زیر تقسیم
بندی می شود:
الف
پیرون الیسی
(۳۶۰ ـ ۲۷۰ ق. م.)
فیلسوف یونان باستان
مؤسس اسکپتیسیسم
(پیرونیسم)
اسکپتیسیسم
دوره قدیم به نمایندگی پیرون و تیمون
ب
اسکپتیسیسم
دوره میانی، معروف به دوره آکادمیک به نمایندگی ارکه
سیلائوس، کارنه آدس
پ
اسکپتیسیسم
دوره جوان و یا جدید به نمایندگی آینه سیدموس،
اگریپا، سکستوس امپیریکوس
۳
عنصرمشترک
اسکپتیسیسم یونانی
با استوئیسم و اپیکوریسم عبارت است از خوشبختی
گرائی.
مراجعه
کنید به استوئسم، اپیکوریسم در تارنمای دایرة المعارف روشنگری
۴
اسکپتیسیسم هم مثل
آندو، آرامش روحی را پیش شرط نیل به خوشبختی واقعی قلمداد می کرد.
۵
استوئیسم و اپیکوریسم
راه رسیدن به این خوشبختی را در شناخت جهان
می دانند.
ولی اسکپتیسیسم یونانی
در صرفنظر از هر نوع شناخت می داند.
۶
اسکپتیسیست
های یونانی شناخت جهان را محال اعلام می کنند.
۷
آنها ادعا
می کنند که انسان با پرهیز از شناخت جهان، از تأثیرات آن در امان می ماند و می
تواند به آن آرامش روحی که پیش شرط خوشبختی واقعی است، نایل آید.
(هرچه
خرتر به همان اندازه خوشبخت تر! مترجم)
۸
اسکپتیسیست
های یونانی موضعگیری منفی خود نسبت به امر
شناخت را در نکات آموزشی خود اثبات می کنند.
۹
این نکات از نقطه نظرها، ادعاها، تزها و دلایل تشکیل می
یابند.
۱۰
اسکپتیسیست
ها می کوشند تا با این نکات و در این نکات احکام زیر را اثبات کنند:
الف
این حکم
را که حقیقتی وجود ندارد.
ب
این حکم
را، که جهان غیرقابل شناسائی است.
پ
این حکم
را که شناخت بطور کلی محال است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر