دایرة المعارف جامعه شناسی مارکسیستی ـ لنینیستی (۴۷۷)

 

پروفسور دکتر 

ولفگانگ ایشهورن

اریش هان
مانفرد پوشمن
روبرت شولتس
هورست تاوبرت

و

دهها تن دیگر
(۱۹۶۹)

برگردان
شین میم شین  

انگیزش

(موتیواسیون)

۱

·    انگیزش، به سیستمی از قوای محرکه (انگیزه ها، موتیوهای) مبتنی بر آگاهی اطلاق می شود که به طور سوبژکتیو، عمل اجتماعی فردی اعضای جامعه را برمی انگیزند و سمت و سوی کردوکار درست انسانی را تعیین می کنند.

۲

·    چارچوب مربوط به استعمال سوسیولوژیکی مفهوم انگیزش در عمل فردی وجود دارد.

·    عمل هر طبقه اجتماعی به این معنا، مبتنی بر انگیزش (برانگیخته) نیست.

·    ولی اثبات پذیر است.

·    علتمند است.

·    آماجمند است.

۳

·    از آنجا که عمل فردی برای جامعه شناسی فقط به مثابه روند اجتماعی، یعنی فقط به مثابه کنش (اکسیون) گروهی و طبقاتی، به مثابه کنش (اکسیون) گروها و طبقتا مؤثر (به طور گروهی و طبقاتی مؤثر) و به مثابه کنش (اکسیون) گروها و طبقتا تعیین شده ی افراد اهمیت دارد، انگیزه  و انگیزش نیز به مثابه عناصر شعور فردی، تنها در ماهیت اجتماعی شان، اوبژکت (موضوع) سوسیولوژیکی محسوب می شوند.

۴

·    انگیزش را باید به مثابه حلقه ای در زنجیر تعین عمل فردی فهمید.

۵

·    انگیزه های عمل را نباید با علل عمل و یا مؤلفه های (دترمینانت های) عمل عوضی گرفت.

۶

·     انگیزه های عمل دربرگیرنده ی مجموعه سیستم متشکل از قوایی است که تعیین کننده عمل طبقات، گروه ها و افرادند.

۷

·     انگیزه های عمل در وهله اول، عبارتند از مناسبات اجتماعی مادی تاریخی ـ مشخص و کردوکار حیاتی مادی انسان ها و روابط فکری و پدیده های جامعه ای (اجتماعی).

۸

·    سیستم محرکه قوای عملی در خویشتن خویش ساختاربندی شده است و حاوی مکانیسم های میانجی (وساطت) متنوع و متعدد است.

۹

·    تعیین کننده عمل، هم مناسبات جامعه ای (اقتصادی، سیاسی، ایده ئولوژیکی) عام اند و هم به ویژه شرایط حیاتی وضعی ـ مشخص خاص گروه ها و یا افرادند.

۱۰

·     تعیین کننده عمل، اوبژکت های (موضوعات) عمل و خود عمل است.

۱۱

·     تعیین کننده عمل، شرایط عینی و عوامل سوبژکتیو اند که انگیزش نیز جزو آنها ست.

ادامه دارد.