شبنم

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

 خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        در نشیب پر شتاب برگ ها

·         شبنمی هستم ـ سراپایم، نگاه ـ

·         اشک شب بودم، شدم لبخند صبح

·         بر لب گل، می شوم تصویر آه

·        لرزش جان مرا اندک مبین

·        پیکرم گهواره ی خورشید ها ست

·        سینه تنگم پر از توفان و موج

·        چشم من لبریز از امید ها ست

·        در دلم فریاد تندرهای خشم

·        در سرم اندیشه ی دریا شدن

·        از بلورین جامه بیرون آمدن

·         پر شدن، آوا شدن، صحرا شدن

·        سایه ی هستی به سیمایم، چنان

·         نقش های دلکش رنگین کمان

·        خنده، خالی از بدی های زمین

·        سینه، سرشار از نگاه آسمان
 

·        من دمی از روزگارم، بی درنگ

·        کنده از دیروز و در فردا نهان

·        گرچه مرگم کام بگشوده است باز

·        شبنم خندان به راه خود روان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان