سرچشمه:
صفحه فیسبوک
روژین خسروی
ﯾﺎﺩم
ﺑﺎﺷـــــــــﺪ ﺩﻟم ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ،
ﺳﺮم ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮم، ﺑﺎﻻ.
ﺗﻼﻓﯽ ﻧﮑنم،
ﺳﺮم ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮم، ﺑﺎﻻ.
ﺗﻼﻓﯽ ﻧﮑنم،
ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﻧﺰنم،
ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ
ﻧﺒﺎشم.
ﺣﻮﺍﺳم ﺑﺎﺷﺪ که ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ، ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﯿﺰ ﺍند
ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﻟﺪﺍﺭم ﺑﻮﺩ،
ﺣﻮﺍﺳم ﺑﺎﺷﺪ که ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ، ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﯿﺰ ﺍند
ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﻟﺪﺍﺭم ﺑﻮﺩ،
ﺯﺧﻤﯽ
ﮐﻨم ﺑﻪ ﮐﯿﻨﻪ
ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨم که ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺎﺩﯾ اﺶ، ﺁﺭﺯﻭﯾم ﺑﻮﺩ
ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎشم ﻭ ﺳﺎﮐﺖ
ﺑﻐﻀم ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐن
ﺭﻧﺠم ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﺮ
ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨم که ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺎﺩﯾ اﺶ، ﺁﺭﺯﻭﯾم ﺑﻮﺩ
ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎشم ﻭ ﺳﺎﮐﺖ
ﺑﻐﻀم ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐن
ﺭﻧﺠم ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﺮ
پایان
سنگزاد
قبل از هر چیز بهتر است
که «من» بیچاره را به حال خود
رها کنیم
و هی به دست و پایش نپیچیم و کلافه اش نسازیم.
فراتر از «من»
جهانی با کهکشانی از رنگین کمان ها
در انتظار تماشا ست
و انبوهی از کارهای هنوز و هرگز ناکرده
چشم به راه ما ست.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر