آتشی در دور دست

 

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

 خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        من بیابان هراس

·         با هزاران چاه غم

·         ماندگار دام شب

·        در امید صبحدم
 

·        غول ها و دیوها

·         رهنورد جان من

·        بوته ها و خارها

·        زینت دامان من

·         من بیابان هراس

·        با شیار بس شکست

·        خیره در شب های کور

·         و آتشی در دور دست

·         آتشی در دور دست

·         سایه می ریزد به شب

·        چشمه ها دارد به چشم

·         خنده ها دارد به لب

·         سایه ها در گرد او

·         گرم رقص آفتاب

·         پرده پرده شور و شوق

·         گونه گونه پیچ و تاب
 

·        ای دریغا اخگری

·        تا به چشمان سو دهد

·        راه را روشن کند

·        پای را نیرو دهد

·        این درخت شعله کاش

·        سایه برمن داشتی

·        یا نشای روشنی

·        در دلم می کاشتی

نشا در این شعر سیاوش به مثابه تجریدی از همه نباتات و روییدنی ها ست.

·        شست و شو در روشنی

·        چشمه های صبحگاه

·         در نگاه نیمروز

·         سینه عریان کردن، آه

·        من بیابان هراس

·         نیست جز بادم به دست

·        خیره در شب های کور

·        و آتشی در دور دست

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان