قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۵۸)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

 

﴿فَانقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ﴾
[ آل عمران: ۱۷۵]

پس به نعمت و فضل خداوند (از میدان جنگ) بازگشتند، هیچ آسیبی به آنان نرسید، و خشنودی خدا را پیروی کردند، و خداوند دارای فضل و بخشش بزرگی است.

کریم 

در این آیه

به بخشی از سپاه اسلام اشاره می کند که از مهلکه جنگ احد، 

جان سالم به در برده اند.

هر سرداری به جای کریم باشد، به چنین کسانی مدال می دهد، تا سرمشق بقیه باشند.

کریم

اما

سودای عوامفریبی در سر دارد و عملا به تحقیر آنان می پردازد و منت بر سرشان می نهد.

دلیل جان به در بردن این جماعت،

نه شهامت و فهم و فراست شان، بلکه «نعمت و فضل» خدای واهی و کذایی بوده است.

کریم

به عوض تحسین سرداران، هندوانه زیر بغل خدای خالی بند می چپاند:

خداوند دارای فضل و بخشش بزرگی است.

 ادامه دارد.