قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۵۹)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿وَلَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ ۚ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا ۗ يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴾
[ آل عمران: ۱۷۶]

آنان كه به كفر مى‌شتابند تو را غمگين نسازند. اينان هيچ زيانى به خدا نمى‌رسانند. خدا مى‌خواهد آنها را در آخرت بى‌بهره گرداند، و برايشان عذابى است بزرگ.

 کریم

در این آیه، از قول خدا به خودش و مسلمین،

 قوت قلب پسیکولوژیکی می دهد.

این بدان معنی است که گروهی از مسلمین، ایمان به دعاوی کریم را از دست می دهند و همبود مسلمین را ترک  می گویند.

جالب اما استدلال همیشگی کریم است:

دلیل گروش گروهی از مسلمین به کفر، 

نه رو شدن دست کریم،

نه فهم و فراست و تیزهوشی آنان،

بلکه مشیت و اراده و میل خدا ست.

خدای کریم،

خدای مردم آزاری است:

گروهی از مسلمین را به کفر سوق می دهد تا در آخرت به دوزخ اندازد.

ایراد اساسی این استدلال همیشگی کریم، 

این است که اگر کفر و ایمان این و آن

نه سوبژکتیو، 

نه

آگاهانه و ارادی و اختیاری، بلکه خدا خواسته است،

پس چرا باید آنها شکنجه شوند؟

خود خدای سادیست و بشرستیز باید به دوزخ افکنده شود.

 

﴿إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾
[ آل عمران: ۱۷۷]

هر آينه آنان كه ايمان دادند و كفر خريدند، هيچ زيانى به خدا نمى‌رسانند و برايشان عذابى دردناك است.

کریم در این آیه،

دیالک تیک یونیورسال داد و ستد

را

به شکل دیالک تیک ایمانفروشی (دادن ایمان از دست) و  کفرخری (ستد کفر) بسط و تعمیم می دهد و تهدید می کند.

خدای کریم مثل خودش از سر تا پا، تاجرباشی است.

کریم

در این آیه،

محتوای آیه قبلی را فراموش کرده است:

خدا مى‌خواهد آنها را در آخرت بى‌بهره گرداند، و برايشان عذابى است بزرگ.

یعنی

گروش افراد به کفر خواست خدا ست.

ادامه دارد.