قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۶۸)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوا وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾
[ آل عمران: ۱۸۸]

گمان مبر کسانی که به آنچه کرده اند خوشحال می شوند، ودوست دارند به آنچه نکرده اند ستوده شوند، قطعاً گمان مبر از عذاب (الهی) نجات و رهایی یابند، (بلکه) برای آنها، عذاب دردناکی است.

برای تحلیل محتوای این آیه کریم باید ان را تجزیه کرد:

۱
گمان مبر کسانی که به آنچه کرده اند خوشحال می شوند، قطعاً گمان مبر از عذاب (الهی) نجات و رهایی یابند، (بلکه) برای آنها، عذاب دردناکی است.

محتوای این بخش از آیه کریم

خط و نشان کشیدن به کسانی است که از کردوکار خود رضایت دارند.

کریم 

مثل خلخالی

کورکورانه و دیمی حکم اعدام و عذاب صادر می کند.

کریم از خود حتی نمی پرسد که خوشحال شدن از کردوکار مثبت و مفید خود،

چه عیبی دارد و چرا باید گناه کبیره محسوب شود؟

۲
گمان مبر کسانی که دوست دارند به آنچه نکرده اند ستوده شوند، قطعاً گمان مبر از عذاب (الهی) نجات و رهایی یابند، (بلکه) برای آنها، عذاب دردناکی است.

در محکمه کریم،

اگر بدبختی بخواهد که به دلیل کار نکرده اش ستوده شود،

باید محکوم به عذاب و اعدام شود.

کریم از خود نمی پرسد که چرا و به چه دلیل و ضمنا برای چی باید کسی را به جرم آرزویی خرکی عذاب داد.

ادامه دارد.