میم حجری
کانت
معلم اخلاق بورژوایی آغازین
بوده است.
ایراد جهان بینانه کانت این است
که
او
نماینده ایدئآلیسم ذهنی
است.
به همین دلیل همه چیز را وارونه می بیند.
کانت
مثلا
در این اندرز
نمی داند
که
اخلاق چیزی طبقاتی است و نه دلبخواهی.
مثلا
اخلاق اشراف فئودال و روحانی
با
اخلاق رعیت و کارگر از زمین تا آسمان تفاوت دارد
و
دست خودشان هم نیست.
اخلاق
بسان مذهب و هنر و غیره
یکی از عناصر روبنای ایده ئولوژیکی جامعه
است
و
تابع زیربنای اقتصادی
است.
تظاهر و تزویر و تقیه و ریا
از
سجایای اخلاقی فئودالی و روحانی اند.
در حالیکه رعایا و کارگران
اهل صداقت و شفافیت و صراحت اند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر