امیر هوشنگ ابتهاج
(سایه)
(۱۳۰۶)
آثار:
نخستین نغمه‌ها،
۱۳۲۵
سراب،
سراب،
۱۳۳۰
سیاه مشق،
سیاه مشق،
فروردین ۱۳۳۲
شبگیر،
شبگیر،
مرداد ۱۳۳۲
زمین،
زمین،
دی ۱۳۳۴
چند برگ از یلدا،
چند برگ از یلدا،
آبان ۱۳۴۴
یادنامه،
یادنامه،
مهر
۱۳۴۸
(ترجمه شعر تومانیان شاعر ارمنی، با همکاری نادرپور، گالوست خاننس و روبن)
تا صبح شب یلدا،
مهر ۱۳۶۰
یادگار خون سرو،
یادگار خون سرو،
بهمن ۱۳۶۰
حافظ به سعی سایه
حافظ به سعی سایه
(دیوان حافظ با تصحیح ابتهاج)
تاسیان
تاسیان
مهر ۱۳۸۵
(اشعار ابتهاج در قالب نو)
تحلیلی
از
شین میم شین
چند این شب و خاموشی؟
وقت است که برخیزم
وین آتش خندان را با صبح برانگیزم
وین آتش خندان را با صبح برانگیزم
گر
سوختنم
باید
افروختنم
باید
ای عشق بزن در من کز شعله نپرهیزم
ای عشق بزن در من کز شعله نپرهیزم
صد دشت شقایق، چشم در خون دلم دارد
تا خود به کجا آخر با خاک در آمیزم
چون کوه نشستم من با تاب و تب پنهان
صد زلزله برخیزد آنگاه که برخیزم
برخیزم و بگشایم بند از دل پر آتش
وین سیل گدازان را از سینه فرو ریزم
چون گریه گلو گیرد
از
ابر
فرو بارم
چون خشم رخ افزوزد
چون خشم رخ افزوزد
در
صاعقه
آویزم
ای سایه،
سحر خیزان
دلواپس خورشیدند
زندان شب یلدا بگشایم و بگریزم
زندان شب یلدا بگشایم و بگریزم
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر