شین میم شین
نه
اندیشه مادرزاد وجود دارد
و
نه
اندیشیدن مادرزادی.
اندیشیدن
را
باید مثل هرعلم،
در روندی دشوار فراگرفت.
شیخ سعدی
(۱۱۸۴ ـ ۱۲۸۳ و یا ۱۲۹۱)
(دکتر حسین رزمجو: بوستان سعدی، ص ۲۶)
حکایت پنجم
ادامه
۱
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش،
ولی
دام تزویر مکن،
چون دگران
قرآن
را
معنی تحت اللفظی:
دام تزویر سازی از قرآن
بدتر از میخواری و رندی و
خوشباشی
است.
حافظ
در
این بیت غزل،
دیالک تیک دام و دانه
را
خواه و ناخواه و آگاهانه و ناخودآگاهانه
به
شکل دیالک تیک قرآن و عوامفریبی
بسط می دهد.
قرآن
بدین طریق
مزورانه
به
دامی برای صید همنوع
تبدیل می شود.
یعنی آلت دست قرار داده می شود.
اما
چگونه؟
دام تزویر سازی
از
قرآن
می تواند
به
انحای
مختلف
صورت گیرد.
از
سوگند الکی خوردن به قرآن
تا
آیه نازل کردن سوبژکتیویستی
از
قرآن.
از
تظاهر به قرآن خوانی تا سوء استفاده از قرآن
دانی.
۲
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش،
ولی
دام تزویر مکن،
چون دگران
قرآن
را
دیالک تیک دام و دانه
فرمی
از
بسط دیالک تیک وسیله و هدف
از
سویی
و
دیالک تیک ابزار و آماج
از
سوی دیگر
است.
ما
در
هر صورت
با
پراگماتیسم و اینسترومنتالیسم (ابزارگرایی)
سر و کار داریم.
با
خم و راست کردن قرآن
برای
کسب سود.
۳
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش،
ولی
دام تزویر مکن،
چون دگران
قرآن
را
حافظ
ضمنا
دوئالیسم خیر و شر
را
به
شکل دوئالیسم میخوارگی،
رندی و خوشباشی و دام تزویر سازی از قرآن بسط می دهد
و
به
طور غیرمستقیم
اهل طریقت و تصوف و عرفان
را
به
عوامفریبی مزورانه
متهم می کند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر