مدل (۱)

 

  پروفسور دکتر کلاوس دیتر ووست نک

برگردان

شین میم شین

  

۱

·      مدل واژه ای لاتینی و ایتالیایی است.

۲

·      مدل به اوبژکتی اطلاق می شود که بر بنیان قیاس ساختاری، فونکسیونی و رفتاری نسبت به اصل (اوریجینال) منطبق با آن توسط سوبژکتی تشکیل می یابد و مورد استفاده قرار می گیرد تا حل وظیفه معینی امکان پذیر گردد.

·      وظیفه ای که انجامش با عملیات مستقیم با توجه به اصل، تحت شرایط موجود، در وهله اول و یا به طور کلی امکان پذیر نیست و یا پر دردسر است.

۳

·      فونکسیون مدل از عناصر زیر تشکیل می یابد:

·      از سوبژکت، اصل (اوریجینال) و مدل در چارچوب سیستم مدلی موجود و در وابستگی به آماجگزاری معین سوبژکت.

·      این می تواند هم چه بسا به مثابه روند فکری شعور انسانی و هم به عنوان مثال در فرم سیستم حلاجی اطلاعات سیبرنتیکی ـ فنی وجود داشته باشد.

۴

·      به عنوان مدل هم اوبژکت های طبیعی، فنی و انسانی می توانند مطرح باشند و هم سیستم های علامتگذاری (رسم کننده) که با معانی فکری گره خورده اند (مثلا با زبان های طبیعی و مصنوعی) و هم خود اوبژکت های فکری. 

۵

·      استفاده از مدل قبل از همه الزامی است تا در شرایط معینی، معارف (شناخت های) جدید راجع به اوبژکت اصلی (اوریجینال) کسب شوند.

·      مثلا در پژوهش علمی.

۶

·      علاوه بر این، وظایف دیگری هم وجود دارند که برای انجام شان به مدل نیاز هست.

·      بویژه برای امتداد (پروژکسیون) و مطلوب سازی (اوپتیمال سازی) اوبژکت هایی که هدایت رفتار هدفگرای لازم بنا بر اطلاعات داده شده در فرم مدلی الزامی است و یا برای جایگزین سازی فونکسیون های اصل (اوریجینال)، نسبت به روند کلی.

۷

·      مدل واحدی را می توان برای فونکسیون های بیشماری به خدمت گرفت.

۸

·      مثلا مدل گرافیکی ساختار هدایتی، نخست به عنوان متغیر طرح پروژه و بعد در حل مطلوب تصدیق شده اش به عنوان پلان جهت تغییر اصل (اوریجینال)

ادامه دارد.