فرم (7)

پروفسور دکتر گونتر کروبر

پروفسور دکتر کاملیا وارنکه

برگردان

 شین میم شین

فرم در

ماتریالیسم دیالک تیکی

1

·       ماتریالیسم دیالک تیکی با مبدأ قرار دادن وحدت ناگسستنی ماده و حرکت و خواص بیشمار ماده و حرکت، به جدائی هزاران ساله فرم و محتوا قطعا و قاطعانه پایان می دهد.

2

·       ماتریالیسم دیالک تیکی، در مغایرت با ماتریالیسم ما قبل مارکسیستی، ماده را با جوهر من در آوردی یکی نمی گیرد.  

3

·       از دیدگاه ماتریالیسم دیالک تیکی، حرکت و توسعه، زمان و مکان و غیره، ذاتی ماده اند.

4

·       وقتی انگلس از فرم های حرکت و از زمان و مکان به عنوان فرم های وجودی ماده سخن می گوید، هدفش روشن کردن این مسئله است که فرم چیزی جز سازمان و ساختار  چیزها نیست، که تأثیر متقابل درونی اجزاء متشکله هر سیستم و نوع معینی از تأثیر متقابل آن سیستم با عوامل خارجی را تضمین می کند.

5

·       فرم بی رابطه با محتوا وجود ندارد.

6

·       فرم نمی تواند با محتوای دلبخواهی پر شود.

7

·       فرم ماهیتا بوسیله محتوا تعیین می شود.

8

·       فرم و محتوا یکدیگر را متقابلا مشروط می سازند.

9

·       نه محتوای فرم نیافته و بی ساختار وجود دارد و نه فرم بی محتوا و توخالی.

10

·       فرم های محض تنها در انتزاع ها یافت می شوند.

11

·       حتی در منطق که با فرم های فکری سر و کار دارد، فرم ها بی محتوا نیستند.

12

·       مثلا فرم های حکمی، فرم های محض و ناب نیستند، که ربطی به محتوائی نداشته باشند، بلکه حاوی محتواهای متغیر اند.

13

·       منطق حکمی هم که هرگونه محتوای احکام را مورد صرفنظر قرار می دهد، خالی از محتوا نیست.

14

·       چرا که آن باید صحت و سقم احکام را در نظر داشته باشد و صحت و سقم احکام نیز در آخرین تحلیل توسط محتوای احکام تعیین می شود.

15

·       فرم و محتوا در وحدت دیالک تیکی خود در تضاد با هم قرار دارند.

·       (به همین دلیل می توان از دیالک تیک فرم و محتوا سخن گفت. مترجم)  

16

·       محتوا عنصر تعیین کننده و متحرک در این رابطه است.   

·       فرم اما بر خلاف محتوا، بطور کلی از ثبات نسبی برخوردار است و عمرش درازتر از محتوا ست.

·       از این رو ست، که توسعه چیزها و روندها در لحظه معینی  به تشدید تضاد میان محتوای بالنده و فرم نسبتا ثابت می انجامد و سرانجام فرم کهنه تار و مار می شود و محتوا، فرم جدیدی برای خود پدید می آورد.

·       (این اولا بدان معنی است که در دیالک تیک فرم و محتوا نقش تعیین کننده از آن محتوا ست.

·       این ثانیا بدان معنی است که فرم می تواند استقلال نسبی کسب کند و پس از تحول محتوای خاض خود، ادامه حیات دهد و فاجعه بیافریند.

·       مثلا نیروهای مولده (محتوای جامعه بشری)  رشد غول آسا کنند و مناسبات تولیدی کهنه (فرم و ساختار اقتصادی جامعه بشری)  کماکان حاکم باشد. مترجم)  

ادامه دارد.