سفری ـ نظری ـ ابراز نظری ـ گذری (18)

جمعبندی از

مسعود بهبودی

  

1

قلبی که خالی از نفرت و کین باشد،

خالی از مهر و محبت و عشق نیز است.

چون نه مهر و عشق محض وجود دارد و نه نفرت و کین محض

عشق و نفرت (مهر و کین) دیالک تیکی با هم می سازند:

دیالک تیک عشق و نفرت

دیالک تیک مهر و قهر

پیوند های دیالک تیکی را با بمب اتم هم نمی توان پاره کرد.

2

با  

تئوری سود و زیان

)پراگماتیسم: یکی از مکاتب امپریالیستی(

که نمی شود مذهب و دین را توضیح داد 

.

پاپ آلمانی هم لاادری و یا اگنوستیک بود.

مذهبی ها بدتر از لا ادری ها که نیستند

تا کسی در این واویلا بر ضریح شان دخیل ببندد.

دین از سوئی افیون است و تخدیر می کند.

اما از سوی دیگر آه است و امید می دهد

و چه بسا به مقاومت و مبارزه برمی انگیزد 

به قول انگلس،

همه مبارزات انقلابی در قرون وسطی تحت پرچم مذهب بوده اند.

کشیشان انقلابی از قبیل مونتسر و همسر رزمنده اش

معابد را به ستاد فرماندهی رزم ضد فئودالی بدل کرده اند،

پیشاپیش دهقانان مسلحانه جنگیده اند و بر دار شده اند.

به همین دلیل مارکس بدرستی می گوید که

دین دیالک تیک آه و افیون است.

3

ابتذال

یکی از گشتاورهای (ممان های) ایده ئولوژیکی مهم

طبقه حاکمه است و

با فرمالیسم خویشاوند است 

.

شاید  

یکی از دلایل سنگر گشتن حجاب 

برای اجامر و اوباش

همین هم باشد:

یعنی نخود سیاهی برای فرستادن توده ها به دنبالش باشد.

4

ماده به معنی مقوله ای ـ فلسفی اش.

نه بدان معنی که آخوندی تکه سنگی نشان دهد و بگوید:

ماتریالیست ها می گویند

همه چیز از سنگ است.

ضمنا هر دیالک تیکی

سیستم مختصات خاص خود را دارد

و در سیستم مختصات مربوطه قابل بحث است و رهگشا ست.

ماده با روح و یا وجود با شعور رابطه دیالک تیکی دارد:

دیالک تیک ماده و روح

دیالک تیک وجود و شعور

دیالک تیک وجود اجتماعی و شعور اجتماعی

غریزه هم با عقل رابطه دیالک تیکی دارد:

دیالک تیک غریزه و عقل

هر دیالک تیکی شناخت افزاری است

مثل کلبتین و پیچگوشتی و چکش و انبر و غیره

که دست افزارند.

اینها را نباید بسته به میل و هوس با هم قاطی کرد.

رابطه اقطاب دیالک تیکی هم رابطه متقابل است

وحدت و تضاد همزمان است

ولی یکی از اقطاب دیالک تیکی

در سیستم مختصات معینی

و در عرصه فلسفی معینی

نقش تعیین کننده دارد،

بی آنکه دیگری هیچ واره باشد.

5

این واژه «آفتابگردان»

 ما را حسابی کلافه کرد.

می خواستیم عقب نشینی عنقلابی کنیم

و دعوی خود را شجاعانه پس بگیریم 

.

ناگهان به واژه «سرگردان» برخوردیم.

با خود گفتیم:

آدم سرگردان که سرش را نمی گرداند.

بلکه ـ فرفره وار ـ دور سر خویش می گردد

و در نتیجه، راه به جائی نمی برد.

پس شاید در آغاز نه سرگردان،

بلکه «به دور سر گردان (گردنده)» بوده است

آفتابگردان هم به همین سان:

به دور آفتاب گردان بوده است.

یعنی تابعی از متغیری

)البته بزعم واژه سازان بی خبر از سیاره وارگی زمین(

بوده است.

ادامه دارد.