اندوه کوه

برزین آذرمهر

·        دريا

·        به هم بر آمد و

·        شد آسمان کبود

·        کوه دريده تن

·        ـ يکريز و بی امان ـ

·        تا صبح نعره زد

·        پيچيد همچو مار

·        از درد زايمان

·        در گرگ و ميش صبح

·        خفخند خشک باد

·        خنجی کشيد به چهره ی مخمور آسمان:

·        «هه، هه،

·        نگاه کن،

·        با آن همه مرارت و

·        بی تابی و

·        خروش

·        و آن بانگ شادمانه و

·        گلبانگ نوش نوش،

·        زایيده

·        کوه،

·        موش!»

پایان