کولی من

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

آوا

(1336)

·        عشق من گردبادی است، وحشی

·        دختر دشت و آشفته ی کوه

·        عشق من کولی بی قراری است

·         مست و آواره و راهپیما

·        باد صحرا بود، رهبر او

·         شب به روی کران های دریا

·        آتش افروزد و خسته افتد

·        شعله بر موج نیلی، گریزان

·        موج لغزان که آتش بگیرد

·         لیک او خفته بر ماسه ی نرم

·        روز بر راه های پر از مه

·        در نوردد دل جنگل سبز

·        می سپارد شب رفته ای را

·        بر نگاه دل یک ستاره

·        می پرد همچو پروانه ای شاد

 

·        عشق من کولی بی قراری است

·        هیچ مرزی نبیند قرارش

·        آهویی از بشرها رمیده است

·         نازنین است و زیبا، فرارش

·        گر بماند به شهری، بمیرد

·         آب شیرین او تلخ گردد

·         گر بماند به گودال یک عشق

·        رود طغیانی بی سکونی است

·        هر دمش بستری تازه باید

·        می نپاید به یک کوی و برزن

·         روزی او در برم خواهد آمد

·        بگذرد روزی از کشور من

·        روزی آن برهنه پای وحشی

·         از شتابش بگیرد بر من

·        بادها داده اند این گواهی

·        روزی آید ز ره عشق کولی

·        پیچد اندر برم پای تا سر

·        همچو موهای فرتوت جنگل

·        دور ساق چنار کهنسال

·        کاکلی روی ما لانه سازد

·        من در آغوش او بشکفم باز

·        مست گردم ز بوی تن او

·         مست یک خار، خار بیابان

·         مست زیبایی کس نچیده

·        آشیان می کنم در بر مار

·         چشم او قصه ها یاد دارد

·         از غروبی که میرد به دریا

·        راز تنشویی مه به مرداب

·        از اجاقی به جا مانده در دشت

·        قصه چشمه های طلایی

·        گوید از شهر پایان عالم

·        کشور آفتاب و پرستو

·        گوید از مردمانی که آن دور

·         پشت آن کوه آبی به رنج اند

·        گوید از درد گسترده در راه

·        رنگ گل ها که بوییده، گوید

·        نام آن ها که بوسیده، گوید

·        گوید از رنگ هایی که زیبا ست

·        گوید از رقص هایی که کرده

·         در شب عیش صحرانشینان

·        عشق من، عشق ولگرد کولی

·         دارد از ریشه های درختان

·         یک طلسم سیه، روی سینه

·         هدیه ای می کند روز باران

·         سحر آن، عشق و آوارگی ها ست

·        من گناه شب تلخ مستی

·        او گیاه بیابان و خود رو

·        هر دو آویز یک عشق کولی

·        هر دو گمراه یک راه بی بن
 

·        می نشانیم خاری به پیوند

·        تا نژادی دو رگ در سحرگاه

·        بشکفد روی یخ های یکدل

·        بر طبیعت زند نیش، یک گل

·         روی دامان پاک از گناهی

·        یک ستاره چکد، اشک یک عشق

·        او نماند بسی در بر من

·        چون نخواهد که قهرم ببیند

·        چون نخواهم که قهرش ببینم

·        می رود همره سایه ی ابر

·         سوی شهری که نامی ندارد

·        روز باران که بر جنگل خشک

·        قطره های فراوان ببارد

·         در غروبی که از پشت نی زار

·        مرغ مرداب آوا برآرد

·        چشم من می دود روی راهش

·        روی این جاده قهوه ای رنگ

·        در درون مه راز پرور

·        ناله چرخ چاهی بپیچد

·        ناله چرخ ارابه ی او ست

·        چون نوای دلی پی شکسته

·        نغمه چرخ ارابه ی او ست

·        می تپد در همه نبض هستی

·         بشنوید از دلم، چرخ چاه است

·         کوبد آهنگ او سینه ی من

·        بشنوید این ز ارابه ی او ست

·         روزی آید وی و طی کند باز

·         سرزمین غبار آور دل

·        رنگ گیرد رخ محو و تارش

·        پای گیرد در آید ز رؤیا  

·        بادها داده اند، این گواهی

·        در کف من طلسم سیاهی است

·        یادگاری است از روز باران

·        ریشه ای از درختی است، وحشی

·        ریشه ی عشق تلخ و تباهی است

·       دوست دارم طلسم سیاهم

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری  

پایان