هنگام هنگامه ها (5) (بخش آخر)

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

(1345)

با سپاس از مسعود 

·        از حبسگاه تارهای تنیده، پروازی

·        ای پروانه ابریشم،

·        که سبزینه های جان من

·        برگ های توت نو رسته ی تو ست

·        بند بند مفاصل اشیاء

·        می گسلد

·         زمین کش می آید و به هم می پیچد

·        شیر

·         درپستان علف زده تپه ها

·        گره می خورد

·         درختان

·         در کشاکش باد، گیسو می کنند

·        از جدارها، ناله بر می خیزد

·        و آب در غلیان است

·        اینک خانه من

·        چشم انتظار و مهیا ست

·        بر دریچه ی باز

·        بادام بن به شکوفه نشسته

·        و پرده ها

·        سایبان گهواره ی خالی است،

·         متولد شو فرزندم،

·        که قرن زیر پای تو گسترده است

۳

·        باز آ به کوهستان، ای سمند خسته

·        که تاب ابریشم یال تو

·        هنوز

·        دستاویز جسارت ها ست

·         

·        بی تو صخره، سنگی است

·        و با تو

·        صخره، سنگری

·        بی تو

·         صحرا، بزرگواری بی فرزند است

·        باز آ،

·        که قبیله پر زاد و رود رنج

·        (پر زاد و رود یعنی خانواده پر فرزند)  

·        از تنگه ی تنگ می گذرد

·        باز آ،

·        دلتنگی اگر هست،

·         بیابانی و آهنگی

·        و به هنگام زوال

·        مرگ سمندان بر ستیغ ها

·        شایسته تر.

·         ای بی حوصلگی، با خطر آشتی کن

·        با خود آشتی کن

·        چه، تو در دوستداشتن خطا نکردی

·        چندان که در دوست گرفتن

·         آنکه بر سر بازار، قطعه قطعه شد

·        ـ گر چه یاورانی چند داشت ـ 

·        به خویشتن باور نداشت، 

·        بیهوده، به شهر آمده بود

·         به مهمانی می رفت

·        نه، به میدان

·        عشوه می داد، نه عشق

·        وعده می کرد و دیدار نداشت

·        گلفروشی می کرد

·         در راسته گدایان و گزمگان

·        و امانش ندادند

·        چه، در مصاف با راهزنان

·         سلاحی بر نداشت

 

·         و بدین دم سرد نیز بر نخواهد خاست

·        چه، بازماندگان سببی اش که با شهرتش پیوند داشتند

·        به ختم و ترحیمش نشستند

·        و بر مزارش

·        سنگی سنگین نهادند

·        و با یادبودش در گوشه کنار

·         مزد افتخار گرفتند

·        ولی اینک که

·        از قامت آنها کاسته می شود

·        و بر قیمت نان ها افزوده

·        و فقر ـ از بی خوابی ـ

·         نیمه شبان به کوی و برزن

·        پرسه می زند

·        و اینک که دسته گل ستایش از شهرداری ها،

·         کودکی رها شده

·        در پس هر کوچه است

·         اینک که

·         به ستوه آمدگی

·        خودکشی می کند

·         و آوارگی

·        در ستون گمشدگان نام می نویسد

·         اینک که یک چتول ودکا

·        در دکه ای مسکنت بار

·         تاریخ چند هزار ساله ای را از خاطر می شوید

·        اینک که عشق

·         گل خشکیده ای در میان دو صفحه ی فولادی است

·         و حتی برای من

·        عطری است در خیال

·         اینک که برای شرکت در شب نشینی ها هم

·        باید گواهی عدم سوء پیشینه به دست داشت

·        اینک که دیروز در خدمت امروز

·        مقاطعه کاری می کند،

·        ای ریشه نامیرا،

·         در باغچه ی جان گل کن!

·         

·        ای سیا علف، از گلیم زندگی زبر (دشوار)  ما بروی

·        که مرا با تو پیوندها ست

·        چه، من

·         گرگ زخمدار پی شده ام

·        که زخم تنم را

·        به زبان، درمان خواهم کرد

·        اما در روحم

·         گلوله ها ست

·        با زوزه من

·        مژده ای نیست

·         با زوزه من یأسی نیست

·         من با جراحات جان خویش هشدار می دهم

·        ای در کنارم آرمیده،

·         آن دم که آشیانه ی پر تیغ آفتاب

·        از شاخه های کوتاه

·        فرو افتاد

·        بیگانه مرد ـ آتشباری بر کف ـ

·        در جنگل ورود کرد

·        و سایه اش در تاریکی وسعت گرفت

 

·        گر بخسبی،

·        فردایی نخواهی داشت

·         و ظلمت، زندانی ابدی خواهد بود

·         دردا

·        که زوزه ام

·        تو را و دشمن را یکجا رهنما ست

·        چه، او دیگر

·        زبان گرگ را می شناسد.

 

·        ای در کنام نشسته

·        گفتار دیگری!

 

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان