تا هست ز خوب و بد در کیسه من نقدی
در کوی جوانمردی عیار نخواهم شد.
گاف سنگزاد
·
تا زمانی که من آمیزه ای از خیر و
شر باشم، سردسته و سرلوحه جوانمردان (عیار) نخواهم شد.
1
·
شاعر دچار این توهم بوده، که می
توان مظهر خوبی مطلق شد و از هر بدی بری و مبرا.
·
او عملا دیالک تیک خیر و شر را
تخریب می کند و در سنت مانی پیامبر به دوئالیسم خیر و شر (خوب و بد) می رسد.
·
واژه فلسفی برای دوئالیسم، منیچه
ئیسم (مانیگروی به زبان احمد کسروی) هم است.
2
·
خیر و شر اما مثل هر چیز دیگر، در جامعه
بشری در تحول مدام اند.
·
خیر و شر چه بسا با تحولات اجتماعی
به یکدیگر بدل می شوند:
·
برده سازی همنوع در جهان باستان و «داشتن
خیل غلامان» در قرون وسطی ایران (آثار سعدی
و حافظ) فضیلتی محسوب می شد.
·
اما همان کرد و کار در عصر جدید و
در فلسفه روشنگری و در فلسفه کلاسیک بورژوائی و بویژه در قاموس مارکسیسم ـ لنینیسم
عیب بزرگی است.
3
·
موضع ایدئولوژیکی شاعر در این بیت،
نمونه ای از دیالک تیک ستیزی است که امروزه فلسفه بورژوائی واپسین با کر و فر تام
و تمام تبلیغ و نمایندگی می کند.
4
·
این ضمنا نوعی خردستیزی (ایراسیونالیسم)
است که شاعر در لفافه عرفان اشاعه می دهد.
5
·
هرگز کسی نمی توان یافت که مظهر خوبی
مطلق باشد و از هر بدی بکلی بری.
·
همه چیز در هستی فقط و فقط در
داربستی دیالک تیکی وجود دارد:
·
مطلق همیشه با نسبی دست به گریبان
است،
·
خیر همیشه با شر.
·
زیبائی همیشه با زشتی.
·
عقل همیشه با جهل.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر