مجسمه فردوسی

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

آوا

(1336)

·        تناور صخره ای بر ساحل امید

·        ستون کرده است، پا داده است، سینه بر ره توفان

·        پی افکنده میان قرن ها طغیان

·         دو چشمان خیره بر گهواره خورشید

·         ستیز جزر و مد ها پیکر او را تراشیده

·        ز برف روزگاران بر سرش دستار پیچیده

·        غروب زندگی بر چهره اش بسیار تابیده

·        که تا رنگی مسین در متن پاشیده

·        بود دیری که برکنده است با چنگال در چشمان

·        عقابی آشیانه

·        که مانده جای آن چنگال ها بر روی کوهستان

·        چو جای تازیانه

·        نگاهش رنگ قهر پادشاهان دارد و فتح غلامان

·        نگاه خیره بر دریا، 

·        نگاه یخ زده بر روی اقیانوس و صحرا

·        نگاهی رنگ پاییز و شراب و رنگ فرمان

·        به زیر بام بینی بر فراز گنبد لب ها

·        فراهم برده سر گلسنگ های بی بر کوتاه

·        شیار افکنده همچون آبکندی بر جدار راه

·        خزیده روی گونه همچو مه بر دامن شب ها

·        شبی اینجا، درون یک شب سوزان

·        زمین لرزیده که بشکسته، ساییده

·        دهان بگشوده و یک چشمه زاییده

·        برش بگرفته یک لب، یک لب جوشان

·        لبی کز بیخ

·        افکنده تناور ریشه دشمن

·        لبی آتشفشان، جاوید، رویین تن

·        لب تاریخ

·        لبی، گور پلیدی های اهریمن

·        لبی ـ چون کهکشان ـ مشعل کش شب ها

·        لبی، سردار فاتح در بر لب ها

·        لبی چون گل، گل آهن

·        خدای قهرمانی ها بر این لب خورده بس سوگند

·        تن عریان، شده این جا ستایشگر

·        اگر چه چشمه زاینده ای باشد که دیگر نیست نوش آور

·        ولی در عمق جانش، حک شده خورشید یک لبخند

 

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان