تراژدی «مهره سرخ» از سیاوش کسرایی (3)

پیشکش به مهری

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

·        از باره جوان

·        تهمینه زین و برگ و سلاح و لگام را ـ به نوازش ـ

·        بر می گیرد

·        با اسب تن سپرده به تاریکی و به دشت

·        تا چندگامکی

·        همراه می رود

·        آنگه درون ظلمت

·        ـ  پیچان و پاکشان ـ

·        گویی که شکوه هایی با باد می کند:

·        « بدرود رود من، بود ونبود من

·        ای ناگرفته کام

·        داماد مرگ حجله شهنامه

·        داماد بی عروس

·        ای سرو سرخفام

·        گفتم بپرورم فرزندی

·        زیبا و پر هنر

·        در رامش آورم سر پر شور تهمتن

·        باشد که همنشینی این پور و آن پدر

·        در سرزمین ما

·        بیخ گیاه کینه بسوزاند

·        و این مرز و بوم را

·        با با ل های مهر بپوشاند

·        اینک پسر

·        ـ  گوزن جوان گریزپای ـ

·        بر پشته ای به خاک غریبی غنوده است

·        اینک پدر

·        ـ  تهمتن ـ

·        آن کوه استوار

·        در آسیای دردش

·        چون سنگ سوده است.

·        تنها و دورمانده و ناشاد

·        در این میانه من چو غباری به گردباد

·        ای آفریدگار،

·        دادی تو بهترین و ستاندی تو بهترین

·        بیداد و داد چیست؟

·        آن چیست؟

·        چیست این؟»

·        بانگش خطی به روی سیه آسمان کشید

·        تهمینه دور شد، تاریک شد

·        چو لکه ای از شب سیاهتر

·        و آن لکه را بیابان بر برگ شب مکید

·        قد می کشد گیاه شب از خاک های دشت

·        مرغی ز روی سنگ به آفاق می پرد

·        بادی به دوردست

·        آوازهای خامش سهراب می برد:

·        «گل های قاصدم،

·        در جویبار باد

·        از هر کناره رفت

·        یک تن چرا از این همه درها که کوفتم

·        بیرون نکرد دستی و  شمعی مرا نداد؟

·        دیر است آه دیر،

·        دیگر به جز ستاره کست دستگیر نیست

·        نه، آب خود مبر

·        ای مرد در به در

·        بازآ، که هم ز سنگ تو جوشند چشمه ها

·        یک دم کنار من بنشین، پهلوان پدر!»

ادامه دارد