۱۳۹۹ شهریور ۲۷, پنجشنبه

درنگی در شعری از محمد نجفی (۲)


محمد نجفی
وکیل پایه یک دادگستری 
و 
فعال حقوق بشر 
 
تحلیلی 
از
یدالله سلطان پور 
 
۱
گل سرخ و گُرِ سُرب
 
این عنوان شعر محمد نجفی است.
 
در این عنوان شعر 
محتوای نظری و ایده ئولوژیکی شعر نجفی
تجرید یافته است:
 
 طبقه حاکمه جهنم جماران
برای نجفی و امثالهم
گر سرب 
(گلوله)
 دارد
و
محمد نجفی
برای طبقه حاکمه
گل سرخ.

این دیالک تیک گل سرخ و گر سرب
اما
به
چه دلیل 
نمایندگی می شود؟
 
۲
  خواجه شیراز 
دیالک تیک مروت و مدارا
را
تئوریزه کرده است:
 
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است:
با 
دوستان
 مروت 
با
 دشمنان 
مدارا
 
 خواجه
آشتی ناپذیرتر از محمد نجفی
است.

رفتار مبتین بر مدارا با دشمن
بی رحمانه تر از عرضه گل سرخ به دشمن است.

چرا و به چه دلیل محمد نجفی سازش طلب تر خواجه شیراز  است؟
 
۳
تئوری سازش
را
علاوه بر نجفی
شاعر دیگری به نام اباذر غلامی
هم
درست در سنت محمد نجفی
نمایندگی کرده است.
 
اباذر غلامی 
(۱۳۳۳ ـ ۱۳۹۰)
شاعر و ترانه سرای گیلانی
از روستای خمیران بندر انزلی
دانشگاه افسری 
(۱۳۵۱)
آثار:
رنج و برنج
سل کوله توسه دار
 
من و شما
(۱۳۷۹)
 
پس از آزادی از زندان
 وقتی گرفتیدم
 حیران خندیدم
 
 وقتی شیلنگ کف پایم سرخ کرد
 و 
کابل خونین
 گریه کردم:
 نیمی از درد
 نیمی برای شما
 
 وقتی قپانی بستیدم
 ناله کردم:
 نیمی از درد
 نیمی برای شما
 
 و اما وقتی سیبل مقابل تان بودم
  فریاد زدم
  (فقط برای شما):
 «شما شاعری را می کشید
  که
 قبل از میلادتان
  پیش از ظهورتان
  پیش از حضورتان
  دوست تان داشته است!»
 
  و پیش از فرمان آتش
  گریستم:
  فقط برای خود گریستم
  گریستم
 
پایان
 
 اباذر غلامی 
هم
به ازای گر سرب
گل سرخ
عرضه می دارد.

ما 
سعی می کنیم
موضع سیاسی هر سه شاعر
را
مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم
تا
به
کشف حقیقت نایل آییم.

ادامه دارد.
 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر