خود آموز خود اندیشی (۱۲۲۸)

 

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت یازدهم

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۹۱ )

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

ره عقل جز پیچ بر پیچ نیست

بر عارفان جز خدا هیچ نیست

 

توان گفتن این با حقایق شناس

ولی خرده گیرند اهل قیاس،

که پس آسمان و زمین چیستند؟

بنی آدم و دام و دد کیستند؟

 

پسندیده پرسیدی ای هوشمند

بگویم گر آید جوابت پسند،

که هامون و دریا و کوه و فلک

پری، آدمیزاد و دیو و ملک

 

همه، هرچه هستند از آن کمترند

که با هستی اش، نام هستی برند

 

عظیم است پیش تو دریا به موج

بلند است خورشید تابان بر اوج

 

ولی اهل صورت کجا پی برند

که ارباب معنی به ملکی در اند

که گر آفتاب است، یک ذره نیست

و گر هفت دریا ست، یک قطره نیست

 

چو سلطان عزت علم بر کشد

جهان سر به جیب عدم در کشد.

 

ادامه دارد.