ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ ۖ
فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴾
[ الأنعام: ۴۸]
ما پيامبران را جز براى مژده‌دادن يا بيم‌كردن نمى‌فرستيم.
پس هر كس كه ايمان آورد و كار شايسته كرد، بيمناك و محزون نمى‌شود.
کریم
در این آیه،
فونکسیون (کارکرد) انبیاء را خنداندن و ترساندن خلایق
(مژده دادن و بیم دادن به خلایق)
قلمداد می کند.
منظور کریم از مژده دادن، امید دادن است.
برای اینکه ضد دیالک تیکی بیم نه مژده، بلکه امید است:
دیالک تیک بیم و امید.
سؤال از کریم این است که پس رسالت انبیاء چه می شود؟
خنداندن و ترساندن خلایق که رسالت انبیاء نمی شود.
رسول الله
به این دلیل رسول نامیده می شود که رسالتی را به دوش می کشد.
رسالت چیست و تعیین کننده رسالت انبیاء کیست؟
رسالت
چیزی طبقاتی است
و
رسول
سوبژکت تاریخ است.
کریم در حقیقت رسول اشراف بنده دار است.
اشراف بنده داری که الله، عکس انتزاعی و آسمانی اش است.
رسالت کریم
تشکیل و تحکیم و توسعه مناسبات تولیدی برده داری در مقیاس جهانی است.
خندان و ترساندن خلایق
به نیت خرم و خر کردن و منضبط کردن آنها صورت می گیرد.
﴿وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ﴾
[ الأنعام: ۴۹]
و به كسانى كه آيات ما را تكذيب كرده‌اند، به كيفر نافرمانيشان، عذاب خواهد رسيد.
کریم
در این آیه،
خلایق را می ترساند.
﴿قُل لَّا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ
الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا
يُوحَىٰ إِلَيَّ ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ ۚ
أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ﴾
[ الأنعام: ۵۰]
بگو:
به شما نمى‌گويم كه خزاين خدا نزد من است.
و علم غيب هم نمى‌دانم.
و نمى‌گويم كه فرشته‌اى هستم.
تنها از چيزى پيروى مى‌كنم كه بر من وحى شده است.
بگو:
آيا نابينا و بينا يكسانند؟
چرا نمى‌انديشيد؟
کریمدر این آیه،
خود را رسول الله معرفی می کند.
رسولی که خودش هیچکاره است و الله، همه کاره.
رسولی که میانجی میان خلایق و خدا ست.
رسولی که مجری مجبور فرامین الله و یا طبقه حاکمه برده دار است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر