پدر اینها را نمی داند، با این همه دارد پیر می شود.

مهری

آه، که پدر نمی داند ‬
‫نیمه شبان که جهان فرو می خوابد ‬
‫ اتاق های رطوبت، ماه را، شکل عینیت یافته آرزو می کنند ‬
‫ دشنه صدای فلزی ‬
‫ فرزندان خاک را − در خواب های بی رؤیا − مجروح می کند ‬

‫برمی خیزند ‬
‫ از دالان های آه می گذرند ‬
‫توفان های تاریکی را پشت سر می گذارند
 ‬
‫ سپس ‬
‫ حمام های بی در، بی پیکر ‬
‫ سرمای گزنده ی کاشی ها ‬
‫ رگبار آب ‬
‫ رگبار بی امان صدا ‬
‫ یخباد، برف ‬
‫ تاریکی، لرزش استخوان ‬
‫ شبتاب
 شبتاب ‬

‫ صدای فلز 

− دروازه های فلزی − ‬
‫ درها که فرو می بندد ‬
‫ درهای ناپیدا که در دل تاریکی می گشاید ‬
‫ انگشتان مهیبی که به ناگاه، سرمایش را بر پشت، حس می کنی ‬
‬
‫ صدای گلوله ‬
‫ تک تیر ‬
‫ تیر خلاص. ‬
‫ ‬
‫ لکه های کوچک ماه ‬
‫ حفره های آهی است − بیگمان − که ماه از دل برمی کشد. ‬
‫ ‬
‫ پدر اینها را نمی داند، با این همه دارد پیر می شود.

 پایان

ویرایش از 

تارنمای دایرة المعارف روشنگری