تحلیلی از
مسعود بهبودی
مسعود بهبودی
زئوس
برای جبران ستمی که بر او رفته،
آفرودیته
را
به همسری او برمی گزیند.
این کار زئوس
اما
به چه معنی است
و
انعکاس انتزاعی ـ آسمانی چیست؟
۱
این کار زئوس
ماهیتا
همان کار هرا
ست:
الف
هرا
هفانستوس
(نوزاد تازه زاییده شده اش)
را
به سبب زشتی و لنگی و گریه اش
از قله اولمپ
به دره روانه می کند.
این بدان معنی است
که
برای نوزاد
ارزش درخود و برای خود
قایل نمی شود.
هرا
نوزاد خود
را
به مثابه مدفوع خود تلقی می کند.
به مثابه چیز دفع شده از اندام خود.
این تصور در برخی از زنان عقب مانده جهان
همچنان و هنوز
رواج دارد.
درست به همان سان
که
کودکان نوشته های خود
را
در صورت نپسندیدن
فوری خط می زنند، صفحه مربوطه را از دفتر می کنند و دور می اندازند
و
خانه های خودساخته را خراب می کنند تا از نو خانه بهتری بسازند،
هرا
هم
به محض دیدن نوزادش
او را در قنداق می پیچد
و
بسان پاره سنگی
به اعماق دره های اولمپ می فرستد تا طعمه لاشخوران شود.
ب
زئوس
هم
برای «تصحیح» خریت همسرش (هرا)
و
برای به دست آوردن دل فرزندش (هفانستوس)
بدون پرس و جو
آفرودیته ماه روی ماه پیکر
را
به عقد هفانستوس زشت رو در می آرود.
یعنی
بسان هرا
برای فرزندش (آفرودیته)
ارزش و اعتبار درخود و برای خود قایل نمی شود.
یعنی او هم
فرزند دخترش را جزو مایملک خود تصور می کند.
این تصور در برخی از زنان و مردان عقب مانده جهان
همچنان و هنوز
رواج دارد.
این تصور ارتجاعی و ضد انسانی
در
کلیدر
اثر محمود دولت آبادی
نیز منعکس شده است:
«به تو چه ربطی دارد؟
دختر خودش است و حق دارد به هر کس در هر سن و سالی که دلش خواست، بدهد.»
(نقل به مضمون)
به همان سان که نیاکان ما
خر ماده ای را به جفتگیری با خر نری
وامی دارند،
زئوس
هم
افرودیته ماهرو را به همسری هفانستوس زشت رو
در می آورد.
۲
زئوس
برای جبران ستمی که بر او رفته،
آفرودیته
را
به همسری او برمی گزیند.
این کردوکار هرا و زئوس
در تحلیل نهایی
انعکاس انتزاعی ـ آسمانی
کردوکارهای نیاکان ما ست.
۳
افرودیته
اما
خر
نیست.
خدا
ست.
خدای عشق و هوس و شکوه و زیبایی
است.
۴
افرودیته با
آرس (مارس)
رابطه برقرار می کند.
این واکنش «ضعیفه»
به خودکامگی و خودسری خدای خدایان (زئوس) قدر قدرت مسلح به آذرخش و عقاب
است.
۵
هم در واکنش هفانستوس به عمل مادر ستمگر
و
هم در واکنش افرودیته به عمل پدر خودسر
واکنش فرزندان
ـ چه دختر و چه پسر ـ
به
مادران ـ پدران بی خبر از خربزه و خرما
انعکاس می یابد.
۶
هر دو واکنش هر دو فرزند
(آفرودیته و هفانستوس)
مرزبندی خود با اشیاء است.
نه فرزند زشت رو
زباله ای دور افکندنی است
و
نه
فرزند ماهرو
گردن بندی زیبا برای هدیه کردن به هر کسی است.
۷
آدم
آدم است
و
حتی
خدای خدایان
حق ندارد، او را با اشیاء عوضی بگیرد.
۸
هر دو واکنش هر دو فرزند
(آفرودیته و هفانستوس)
به معنی دفاع از هویت الهی خویش
(و در تحلیل نهایی، انسانی خویش)
است.
۹
به معنی اعلام شعور و شخصیت و اهمیت و عظمت الهی خویش
(و در تحلیل نهایی، انسانی خویش)
از بلندترین مناره های جهان است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر