دگماتیسم (جزمگرائی) (2) (بخش آخر)

پروفسور دکتر ماتهویس کلاین 

پروفسور دکتر ورنر شوفن هاور

برگردان شین میم شین

 II

دگماتیسم در جنبش کارگری ـ انقلابی

1

·        دگماتیسم در جنبش کارگری ـ انقلابی بمثابه فرم خاص انحراف از مارکسیسم ـ لنینیسم فهمیده می شود که هر چند بظاهر در تضاد با رویزیونیسم قرار دارد، ولی در واقع آب به آسیاب آن می ریزد.

2

·        مشخصه این نوع دگماتیسم عبارت از این است که نمایندگان آن بطرز کاملا غیرتاریخی و اکلکتیکی به تزهای مارکسیستی ـ لنینیستی منفرد و منفصل از پیوند کلی استناد می ورزند، بی آنکه روح انقلابی و خصلت خلاق آن را درک کنند.

3

·        دگماتیست ها و یا ملانقطی ها خود را مارکسیست های بویژه قاطع جا می زنند، اما در حقیقت امر نه مایل و نه قادر به استفاده درخور از مارکسیسم ـ لنینیسم اند و نه توانائی توسعه و تکامل آن را بر بنیان تحلیل علمی از مناسبات اجتماعی مشخص دارند.

4

·        دگماتیسم با پیاده کردن خشک، یکجانبه و غیرخلاقانه تئوری مارکسیسم ـ لنینیسم و تجارب مبارزه طبقاتی بر واقعیت اجتماعی به جنبش کارگری لطمه می زند.

·        زیرا آن بدین طریق مانع توسعه و تکامل این تئوری و استفاده خلاقانه از قوانین توسعه اجتماعی می شود.

5

·        دگماتیسم با روش کلیشه ای غیردیالک تیکی خود تئوری مارکسیسم ـ لنینیسم را نه تنها از پراتیک مبارزه طبقاتی مجزا می سازد، بلکه علاوه بر آن، رابطه آن را با توسعه علوم طبیعی و اجتماعی قطع می کند.

III

دگماتیسم بلحاظ سیاسی

1

·        دگماتیسم ـ بلحاظ سیاسی ـ به فرقه گرائی منجر می شود و خطر غلتیدن به منجلاب چپ افراطی و انقلابی نما را در بطن خود دارد.

2

·        سیاست دگماتیکی و فرقه گرایانه نه فقط در کشور معین به اشتباهات سوبژکتیویستی سنگین منجر می شود، بلکه علاوه بر آن، وحدت و یکپارچگی جنبش کارگری بین المللی و سیستم جهانی سوسیالیستی را تضعیف می کند.

3

·        از این رو ست که احزاب مارکسیستی ـ لنینیستی به مبارزه بر ضد دگماتیسم و فرقه گرائی همانقدر توجه جدی مبذول می دارند که به مبارزه بر ضد رویزیونیسم.

4

·        «دگماتیسم و فرقه گرائی در تئوری و پراتیک می توانند در این و یا آن مرحله توسعه احزاب منفرد به خطر اصلی بدل شوند، اگر بر ضد آنها مبارزه پیگیری صورت نگیرد.

5

·        دگماتیسم و فرقه گرائی توان توسعه مارکسیسم ـ لنینیسم بر بنیان تحلیل علمی و استفاده خلاقانه بنا بر مناسبات مشخص را از احزاب انقلابی سلب می کنند.

6

·        دگماتیسم و فرقه گرائی، کمونیست ها را از اقشار پهناور زحمتکشان ایزوله می کنند، به انتظار انفعالی و یا به اعمال چپ روانه افراطی و ماجراجویانه در مبارزه انقلابی سوق می دهند.

7

·        دگماتیسم و فرقه گرائی مانع ارزیابی بموقع و درست شرایط تغییر یابنده و کسب تجارب جدید می شوند و از بکارگرفتن کلیه امکانات به نفع پیروزی طبقه کارگر و کلیه نیروهای دموکراتیک در مبارزه بر ضد امپریالیسم، ارتجاع و خطر جنگ جلوگیری می کنند و در نتیجه خلق ها را از پیروزی در مبارزه بحق خود محروم می سازند.»

·        (بیانیه، 1960)

پایان