سیری در شعری از محسن کاويانی (1)

 

خنده پوشالی

سرچشمه:

غزلخانه

http://ghazalkhane.mihanblog.com/post/tag

میم حجری

·        هرکسی حال مرا پرسید، گفتم : «عالی ام»

·        اشک ها پنهان شده در خنده ی پوشالی ام

·        نردبان هر کس و ناکس شدم اما چه سود؟

·        دار قالی هستم و حالا جدا از قالی ام

·        خوب فهمیدم که خوش بودند از غم های من

·        آن رفیقانی که غمگین اند از خوشحالی ام

·        دیگر آن چاقوی دست نارفیقان نیستم

·        خسته از دیروزهای خونی و جنجالی ام

·        بی دلیلِ بی دلیلِ بی دلیلِ بی دلیل

·        من شدیداً خسته از هر بحث استدلالی ام

·         

·        مثل نعل اسب ها در زیر پا افتاده ام

·        با همه افتادگی، تندیس خوش اقبالی ام

·        غرق خواهد شد کسی که سخت «من، من» می کند

·        بطری بر روی آبم، چون که از خود خالی ام

پایان

حسین

وقتی پایبندیِ شاعر تنها به قافیه باشد حتی اگه قافیه تنگ نشود جفنگ خواهد شد.

·        این شعر جفنگ نیست.

·        باید تحلیل شود.

·        این شعر، احتمالا بسان هر اثر هنری دیگر، چیزی از جنس آئینه است و جامعه را و شاید طبقات اجتماعی معینی را، مناسبات اجتماعی معینی را و تحولات درونطبقاتی ئی را بازتاب می دهد.

·        باید ببینیم.

حسین

من یاد شعار زیر افتادم:

«بدون هیچ دلیلی خاک تو سر جلیلی!»  

اگر هر چیز بی محتوایی را هنر اطلاق کنیم، کار دشوارتر خواهد شد.

·        هر اثر هنری پدیده ای طبقاتی است.

·        چیزی از جنس آئینه است و آن می نماید که در برابر خود می یابد.

·        غنای هر اثر هنری بسته به دورنمای تاریخی طبقه مربوطه است که هنرمند نماینده آن است.

·        آثار و اشعار شاتوبریان شاعر رومانتیک (مرتجع) فرانسه به همان سان جهان بینی طبقات اجتماعی محافظه کار را نشان می دهند که آثار و اشعار برتولت برشت  جهان بینی و ایدئال های طبقه کارگر را.

·        هنر در هر صورت حاوی و حامل اندیشه و موضعگیری اجتماعی و سیاسی است.

حسین

پس شاید به کمک شما درکی طبقاتی از این شعر عایدمان بشه، 

من که متوجه نشدم که شاعر در پی ارسال چه پیامی است .

هر که حال مرا پرسید دروغ گفتم عالیم .
  پلکان ترقی دیگران شدم، هیچی ندارم
از غم من شاد و از شادی من غمگین اند آن دوستان
برای دشمنان دیگه تره خرد نمی کنم
دیگه خسته شدم ، حوصله ندارم
دلیلش را نمی دانم
مثه نعل اسب گرچه زیر سم است سمبل خوشبختی ام
کسی که احساس سنگینی و غرور میکنه غرق میشه و من از سبکی در پروازم.

ادامه دارد.