ره آورد

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)  

·        مسافر ز گرد ره رسیده ام

·       تمام راه رفته را به پا و سر دویده ام

·       صلابت و شکوه کوه های دور

·       نگاه دشت های سبز

·       تلاش بال ها

·       شکاف و رویش زمین پرورنده با من است

·       گل هزار باغ خنده با من است

·       طلوع آفتاب بر ستیغ،

·       برای دیدن گوزن های تیزتک

·       ز صخره ها به سنگ ها پریده ام

·       فراز آبرفت ها

·       که آبی بنفشه ها ستاره ای است

·       چکیده بر گلیم وحشی علف

·       نفس زنان و خسته،  چتر بید واژگونه را

·       به روی سر کشیده ام

·       تولد بهار را

·       به روی دست های جنگل بزرگ دیده ام

·       ز سینه ریز رنگ رنگ تپه ها

·       شکوفه های نوبرانه چیده ام

·       کنون برابر تو ایستاده ام

·       یگانه بانوی من، ای سیاهپوش، ای غمین

·        که مژده آرمت:

·       «بهار زیر و رو کننده می رسد!»

·       نگاه کن، ببین

·       غمت مباد و داغ دوری ات مباد

·       که لاله ها به کوه روشن اند و رنگ بسته اند

·        که خارهای سبز سرکش اند

·       دمی کنار این دریچه، بال های باز را در آسمان نظاره کن

·       ببین که لانه ها دوباره از پرندگان تهی است

·       ببین کسی به جای خویش نیست

·       اگر به صبر خو کنی

·       اگر که روزهای وصل را

·       به پرده ی همین شبان نارسیده سر کنی

·       بیارمت نویدهای سرخ گونه ای

·       که من ز چرخریسک نهفته در پناه شاخه ها و مه

·       به قعر دره ها شنیده ام.

پایان