سیاوش کسرایی
(۵ اسفند ۱۳۰۵ – ۱۹ بهمن ۱۳۷۴)
درنگی
از
میم خجری
با آنچه گفته اند
با آنچه گفته ایم
سامان نیافت.
ولوله کن شعر رستخیز
بسیار عاشقانه که بی وزن و واژه ماند
بسیار درد نیز.
با آنچه کرده اند
با آنچه کرده ایم و به هر سوی رانده ایم
بسیار کاخ برشده گردید واژگون
بسیار خانه ماند
بی سقف و بی ستون
اینک تو آمدی!
لب های تو غزل!
دستان تو عمل!
سرزنده و ستیزه گر و بیقرار تو!
فرهاد آسمان شکن کهکشان تراش!
ای بی شمار تو!
آغاز کن مرا!
آواز کن مرا!
فریاد کن دوباره مرا ای دهان عشق!
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر