قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۵۰۱)

        

   

ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

 

﴿وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِدًا ۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ﴾
[ الأعراف: ۵۸]

و سرزمين خوب گياه آن به فرمان پروردگارش مى‌رويد، و زمين بد جز اندك گياهى از آن پديد نمى‌آيد. 

براى مردمى كه سپاس مى‌گويند آيات خدا را اينچنين گونه‌گون بيان مى‌كنيم.

کریم

در این آیه،

اراضی را به خوب و بد طبقه بندی می کند و خوبی و بدی اراضی را به گردن خدا یعنی طبیعت می اندازد.

بعد آگاهی الهی را هم بسته سپاس گزاری و ناسپاسی بندگان میان آنها تقسیم می کند.

خدا فقط بندگان سپاس گزار را از نعمت آگاهی برخوردار می سازد.

این به معنی بسط و تعمیم دیالک تیک داد و ستد به صورت دیالک تیک سپاس و آگاهی است.

آگاهی آن گرفت

ـ جان برادر ـ

که شکر کرد.

﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ﴾
[ الأعراف: ۵۹]

نوح را بر قومش به رسالت فرستاديم. 

گفت:

 اى قوم من، اللّه را بپرستيد، 

شما را خدايى جز او نيست، من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناكم.

﴿قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ﴾
[ الأعراف: ۶۰]

مهتران قومش گفتند:

 تو را به آشكارا در گمراهى مى‌بينيم.

﴿قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلَالَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ﴾
[ الأعراف: ۶۱]

گفت: اى قوم من، گمراهى را در من راهى نيست، من پيامبرى از جانب پروردگار جهانيانم.

﴿أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنصَحُ لَكُمْ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ﴾
[ الأعراف: ۶۲]

پيامهاى پروردگارم را به شما مى‌رسانم و شما را اندرز مى‌دهم و از خدا، آن مى‌دانم كه شما نمى‌دانيد.

﴿أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَلِتَتَّقُوا وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ﴾
[ الأعراف: ۶۳]

آيا از اينكه بر مردى از خودتان از جانب پروردگارتان وحى نازل شده است تا شما را بترساند و پرهيزگارى كنيد و كارى كند كه مورد رحمت قرار گيريد، به شگفت آمده‌ايد؟

﴿فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا عَمِينَ﴾
[ الأعراف: ۶۴]

پس تكذيبش كردند و ما او و كسانى را كه با او در كشتى بودند رهانيديم و آنان را كه آيات ما را دروغ مى‌انگاشتند غرقه ساختيم، كه مردمى بى‌بصيرت بودند.

 

کریم

در این آیه،

ماجرای قوم حضرت نوح را تبیین می دارد.

چون قوم حضرت نوج دعاوی او را تکذیب می کنند، به حکم خدا توفان نوح در می گیرد و غیر از مؤمنان همه از دم غرق می شوند.

 

کریم بدین طریق پدیده طبیعی توفان را با استفاده از قوای ماورای طبیعی (خدا) توضیح می دهد.

برای اینکه توان توضیح علم الاشیایی آنها را ندارد.

ادامه دارد.