آلن بدیو
(زادهٔ ۱۹۳۷)
از
شین میم شین
خالد سول پور
«رخداد»
آغاز یک مسیر تازه است.
معنی تحت اللفظی:
رخداد کذایی مبداء راه جدیدی است.
وقتی از بیگانگی آلن بدیو و خالد رسول پور با ساده ترین مفاهیم سخن می رود،
اکنون آشکار و اثبات می شود:
کسانی که یک ثانیه قبل گفته اند که « «رخداد» لحظهای است»،یعنی یکی از اجزای زمان است، اکنون می فرمایند که یکی از اجزای مکان (مسیر) است.
چنین کسانی دنبال ارائه آلترناتیوی برای مارکسیسم ـ لنینیسم اند.
یعنی تولد حقیقتی جدید که پیشتر در چارچوب نظم قدیم جای نمیگرفت.
رخدادی که جزئی از زمان و بعد جزئی از مکان بود، اکنون به حقیقتی استحاله می یابد.
قسم به قبر قمر بنی هاشم و بنی امیه که معنی حقیقت را نه آلن بدیو می داند و نه خالد رسول پور.
حضرات
حقیقت را هم بر طبق زمان طبقه بندی می کنند:
حقیقت قدیم
و
حقیقت جید.
به زعم حضرات
حقیقت جدید که در بطن نظم قدیم نمی گنجید، به صورت رخداد تولد می یابد.
قبلا هم گفته اند که رخداد می تواند انقلابی، کشفی، عشقی و امثالهم باشد.
آلن بدیو
ادبیات مارکسیستی را به طور سرسری خوانده است و اکنون تحریف می کند:
در فلسفه مارکسیستی
نو به طور کلی در بطن گهنه نشو و نمای کمی (کمیتی) می یابد و پس از رسیدن به حد عینی مربوطه، به صورت جهشی و ناگهانی تولد می یابد.
یعنی
کیفیت آن عوض می شود.
یعنی نوی نطفه ای تحول کیفی (کیفیتی) می یابد.
آب مایع
مثلا
گاز (بخار) و یا یخ (جامد و جماد) می شود.
مثل نطفه ای که در بطن مادری توسعه می یابد و پس از رسیدن به حد عینی مربوطه به صورت نوزادی تولد می یابد.
آلن بدیو
دیالک تیک کهنه و نو
را
تحریف می کند:
جای نو را با لحظه و مبداء مسیر و حقیقت و رخداد پر می کند و پوز روشنفکرانه آبدوغ خیاری می دهد.
نو در بطن سیستمی مثلا اندام نباتی و جانوری و بشری و نظری رشد و نمو می یابد.
آلن بدیو
سیستم را با نظم جایگزین می سازد.
یعنی تولد حقیقتی جدید که پیشتر در چارچوب نظم قدیم جای نمیگرفت.
حقیقت جدید در قاموس آلن بدیو، در بطن نظم قدیم پیشاپیش وجود دارد و پس از رشد کافی در داربست تنگ نظم قدیم نمی گنجد و تولد می یابد و عنوان رخداد به خود می گیرد.
آلن بدیو و خالد رسول پور
عاجز از تمیز واقعیت از حقیقت اند.
حقیقت
از مفاهیم مهم تئوری شناخت است.
حقیقت
انعکاس کلی و ماهوی و جبری و عام نسبتا دقیق و درست واقعیت عینی است.
حقیقت
عکس است و نه اصل.
اصل
واقعیت عینی است.
اصل
عناصر سوسیالیسم است که در بطن جوامع ماقبل سوسیالیستی رشد می کنند.
مثلا
پلان و پیش بینی و برنامه ریزی در جامعه (سیستم) سرمایه داری
از عناصر سوسیالیسم اند.
این بدان معنی است که فرماسیون اقتصادی سوسیالیستی (نو) در بطن فرماسیون اقتصادی سرمایه داری به صورت نطفه ای نشو و نما می یابد و پس از رسیدن به حد عینی به صورت انقلاب سوسیالیستی تولد می یابد و جای سیستم کهنه (قدیمی) را می گیرد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر