لنین «وضعیت انقلابی» را اینگونه توصیف میکند:
«برای مارکسیستها غیرقابل انکار است که انقلاب بدون وضعیت انقلابی غیرممکن است.
سؤال این است که اگر پیش شرط وقوع انقلاب اجتماعی، تشکیل پیشاپیش وضعیت انقلابی است،
تأیید و تکذیب مارکسیست ها دیگر به چه معنی است؟
منظور لنین از این اشاره، احتمالا مرزبندی میان موضع مارکسیست ها با موضع آنارشیست ها و آوانتوریست ها (ماجراجویان)، سوسیال روولوسیونیست ها و غیره است
که
خیال می کنند که پیش شرط وقوع انقلاب اجتماعی، میل و هوس و خواست و اراده شخصیت ها، افراد و احزاب و دار و دسته های سیاسی است.
یعنی
چیزی سوبژکتیو (ذهنی، میلی) است.
تشکیل وضعیت انقلابی اما چیزی اوبژکتیو (عینی) است.
یعنی
مستقل از میل و هوس و خواست و اراده شخصیت ها، افراد و احزاب و دار و دسته های سیاسی است.
همانطور که ذکرش گذشت،
وضعیت انقلابی
شرایط سیاسی لازم برای وقوع انقلاب اجتماعی است.
شرایط سیاسی
یکی از عناصر روبنای ایده ئولوژیکی است
و
تابع زیربنای اقتصادی (مناسبات تولیدی) است که خودش به نوبه خود، تایع رشد نیروهای مولده است.
همه این عوامل، چیزهای اوبژکتیو (عینی) اند.
یعنی
مستقل از میل و هوس و خواست و اراده شخصیت ها، افراد و احزاب و دار و دسته های سیاسی اند.
لنین
علاوه بر این، هر موقعیت انقلابی به انقلاب نمیانجامد.
اکنون می توان به عینیت (عینی بودن) وضعیت انقلابی پی برد.
وضعیت انقلابی
به شرطی به وقوع انقلاب می انجامد که شرابط سوبژکتیو (آمادگی توده ها و ضعف طبفه حاکمه و قدرت یابی احزاب و دار و دسته های سیاسی) فراهم بیاید.
یعنی
وضعیت انقلابی به شرطی منجر به وقوع انقلاب اجتماعی می شود که دیالک تیک شرایط اوبژکتیو ـ شرایط سوبژکتیو تشکیل یابد.
لنین
بهطور کلی، علائم یک وضعیت انقلابی چیست؟
اگر به سه علامت اصلی زیر اشاره کنیم، مطمئناً اشتباه نخواهیم کرد:
۱
هنگامی که برای طبقات حاکم غیرممکن است که حکومت خود را بدون هیچ تغییری حفظ کنند؛
وقتی به هر شکلی در میان «طبقات بالا[ی جامعه]» بحرانی رخ میدهد،
بحرانی در سیاست طبقهٔ حاکم است
که منجر به شکافی میشود که نارضایتی و خشم طبقات تحت ستم از طریق آن فوران میکند.
برای وقوع یک
انقلاب، معمولاً این که «طبقات فرودست نخواهند» به روش قدیمی زندگی کنند،
کافی نیست. همچنین لازم است که «طبقات بالا نتوانند» به شیوهٔ قدیمی حکومت
کنند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر