آلن بدیو
(زادهٔ ۱۹۳۷)
درنگی
از
شین میم شین خالد سول پور
«رخداد»
لحظهای است که این خلاء یا غیاب سر
برمیآورد و نظم موجود را میگسلد.
«رخداد»
قابل پیشبینی یا برنامهریزی
نیست.
ناگهان اتفاق میافتد و نگاه ما به جهان را دگرگون میکند.
انقلابها، کشفهای علمی، آثار بزرگ هنری یا تجربهی عشق
همگی میتوانند
«رخداد» باشند. بگذارید این فرمایش آلن بدیو و نوچه اش حضرت خالد رسول پور را تجزیه و بعد تحلیل مارکسیستی کنیم:
۱
«رخداد»
لحظهای است که این خلاء یا غیاب سر
برمیآورد و نظم موجود را میگسلد.
حریف
اندیشیدن و حرف زدن بلد نیست.
حریف
فرق ماده با زمان را نمی داند.
به همین دلیل میان لحطه (زمان) و رخداد علامت تساوی می گذارد.
رخداد از فرط حواس پرتی حریف می شود لحظه ای.
برای درک و توضح خرافه خیالی آلن بدیو و یا خالد رسول پور
باید را جامعه بشری آبستن چیزی نامرئی تصور کرد.
چیزی مامرئی که به زعم حضرات، رخداد است.
در قاموس آلن بدیو
جامعه بشری آبستن رخدای است به هما نسان که زنی آبستن جنینی است.
آلن بدیو
این جنین نامرئی را نه نوزاد، بلکه رخداد می نامد.
تولد نوزاد و یا رخداد
نظم زن و یا جامعه را به هم می ریزد.
کشف شق القمری آلن بدیو و خالد رسول پور همین است.
همه عقب ماندگی های جهان را جمع کرده اند و ارزانی آلن بدیو و نوچه اش کرده اند.
کسی که لبی از فلسفه مارکسیستی تر نکرده باشد، به همین روز می افتد که آلن بدیو و خالد رسول پور افتاده اند:
حضرات از تئوری مارکسیستی توسعه خبر ندارند و نمی دانند که دلیل تشکیل نوزادها و رخدادها در طبیعت و جامعه و تفکر چیست.
حضرات در قرون وسطی به سر می برند و ضمنا آبرو می برند.
نوزاد
مبتنی بر نطفه ای است.
نطفه
دیالک تیکی از اسپرم نر و تخمک ماده است.
نطفه
در واقع همان سلول جنسی مردانه (اسپرم) است که با سلول جنسی زنانه (تخمک) ترکیب میشود و منجر به تشکیل یک موجود جدید میشود.
نطفه
پس از انعقاد رشد کمی تدریجی آغاز می کند و پس از رسیدن به حد عینی، تحول کیفی می یابد
و
به صورت جنین در می آید.
بر خلاف تصورات خرکی حضرات
هم نطفه قابل مشاهده است و هم جنین و هم نوزادی که بطن مادر را ترک می گوید و
یا علی می گوید.
قابله سیدعلی کجا ست؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر