ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿لَّا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ
تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً ۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى
الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ
ۖ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ﴾
[ البقرة: ۲۳۶]
اگر زنانى را كه با آنها نزديكى نكرده‌ايد و مهرى برايشان مقرر نداشته‌ايد
طلاق گوييد،
گناهى نكرده‌ايد.
ولى آنها را به چيزى در خور بهره‌مند سازيد:
توانگر به قدر توانش و درويش به قدر توانش.
اين كارى است شايسته نيكوكاران.
کریم
در این آیه به موارد استثنایی اشاره دارد:
اگر کسی زنی را عقد فرمال کند و بدون تعیین مهریه و قبل از همخوابی با او
پشیمان شود و طلاقش دهد،
مرتکب گناهی نمی شود.
ولی باید به زن مربوطه بسته به بضاعت مالی خود
وجهی بپردازد.
این آیه نیز جزو آیات فمینیستی ـ برده داری قرآن کریم است.
کریم
۱۴۰۰ سال قبل
دل خوشی از زن ستیزی (سکسیسم) ندارد.
﴿وَإِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ
لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَن يَعْفُونَ أَوْ
يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ ۚ وَأَن تَعْفُوا أَقْرَبُ
لِلتَّقْوَىٰ ۚ وَلَا تَنسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِمَا
تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ﴾
[ البقرة: ۲۳۷]
اگر برايشان مهرى معين كرده‌ايد و پيش از نزديكى طلاقشان مى گوييد،
نصف آنچه مقرر كرده‌ايد
بپردازيد؛
مگر آنكه ايشان خود، يا كسى كه عقد نكاح به دست اوست،
آن را ببخشد.
و
بخشيدن شما به پرهيزگارى نزديكتر است.
و
فضيلت را ميان خود فراموش مكنيد،
كه خدا به كارهايى كه مى‌كنيد بيناست.
اگر کسی زنی را عقد فرمال کند و برایش مهریه تعیین کند و قبل از همخوابی با او پشیمان شود و طلاقش دهد،
باید نصف مهریه تعیین شده را بپردازد.
مگر اینکه زن و یا خواننده عقد از وجه مالی مربوطه صرفنظر کند.
کریم اینجا منافع مرد پشیمان را در نظر می گیرد تا متضرر نشود.
به همین دلیل بخشش نصف مهریه به مرد پشیمان را ثوابی (فضیلتی) محسوب می دارد
و
اجر نسیه درخوری به بخشش وعده می دهد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر