ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ
كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنبُلَةٍ مِّائَةُ
حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ
عَلِيمٌ﴾
[ البقرة: ۲۶۱]
مثَل آنان كه مال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند،
مثَل دانه‌اى است كه هفت خوشه برآورد و در هر خوشه‌اى صد دانه باشد.
خدا پاداش هر كه را كه بخواهد، چند برابر مى‌كند.
خدا گشايش‌دهنده و دانا ست.
کریم
در این آیه
به تشریح فواید احسان و انفاق می پردازد:
۱
مثَل آنان كه مال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند،
مثَل دانه‌اى است كه هفت خوشه برآورد و در هر خوشه‌اى صد دانه باشد.
انفاق بخشی از مال خود
را
کریم
به بذرپاشی دهقان تشبیه می کند:
دهقان به ازای هر دانه مثلا گندم که می کارد، صدها دانه گندم درو می کند.
انفاق کننده هم به ازای بخشش صناری به فقیری، صد دلار از خدا دریافت می کند.
مهمترین دیالک تیک کریم
دیالک تیک داد و ستد است.
کریم
روزگاری تاجر اموال خدیجه بوده است و مثل تجار می اندیشد:
خرید کالایی به صناری (داد) و فروش آن به صد دلار (ستد.)
۲
خدا پاداش هر كه را كه بخواهد، چند برابر مى‌كند.
خدا گشايش‌دهنده و دانا ست.
فرمولبندی این جمله کریم اما بحث انگیز است.
بخشش صناری در دنیا حتما نباید به معنی دریافت صد دلار در عقبا باشد.
این داد و ستد سودمند
وابسته به خواست خدا ست.
خدایی که بخشنده و دانا ست.
دلیل این فرمولبندی اما چیست؟
چرا کریم وعده اش بند تنبانی است؟
احتمالا
ریشه رئالیستی و راسیونالیستی این عدم اطمینان
در دیالک تیک تجارت است.
هر خرید و فروشی حتما به سود منتهی نمی شود.
قیمت کالاها
دلبخواهی
تعیین نمی شود.
تعیین کننده قیمت کالا (گرانی و ارزانی کالا، سود و زیان تاجر) قانون اقتصادی عرضه و تقاضا ست.
راز ورشکستگی تجار هم همین جا ست.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر