مهم نیست که تو قبل از افتادن
کی بوده ای.
مهم این است که تو پس از برخاستن کی شده ای.
فرنگی
چرا
مش فرنگی؟
دیالک تیک افت و خیز (سقوط و صعود)
و
دیالک تیک خیزش و رویش (واکنش و کنش)
دو روی مدال واحدی اند.
قبل از چیزی شدن
هم
حریف
کسی بوده است.
عدمی در بین نبوده است.
عدم موجود گرد، این محال است.
وجود از روز اول لایزال است.
شیخ شبستر
به قول فردوسی
همیشه
ناچیزی
به
چیزی
(نازلی به عالی ئی)
تبدیل می شود (رشد می کند و توسعه می یابد)
تا
پس از توسعه و تکامل معین و مقرر (به طور عینی و ذهنی مشروط)
دو باره سقوط کند و به ناچیزی مبدل شود.
تریاد (تثلیث) پیدایش ـ رشد ـ زوال
تریادی لایزالی است.
چیزی گشتن ناچیز
و
رشد و توسعه و تکامل
و
ناچیز گشتن مجدد
ماجرای مکرر توسعه در طبیعت و جامعه و تفکر
است.
به دلیل این تریاد لایزال است
که
امروز بهتر از دیروز است و فردا بهتر از امروز خواهد شد.
طبری
از
مسیری پر اعوجاج، زیگزاگ و دندانه دار
سخن گفته است.
لنین
از
مسیری مارپیچی
سخن گفته است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر